อยู่ ๆ ก็ได้มาสวมบทนางร้ายซะงั้น ยุค 70

เหวินหรูอี้ ทะลุมิติมาอยู่ในร่างของตัวประกอบในนิยายยุค 70 เล่มหนึ่ง ตัวประกอบผู้นี้งดงามจับใจ ผิวขาวผ่อง ริมฝีปากแดงระเรื่อ อุปนิสัยอ่อนโยนราวสายน้ำ ตามเนื้อหาในนิยายแล้ว เธอคือแม่เลี้ยงที่คอยประจบประแจงลูกติดของสามีและพ่อแม่สามีอยู่เสมอ คอยปรนนิบัติสามีให้สุขสบายไม่ขัดสน เสียสละทุ่มเททั้งแรงกายแรงใจ

แต่สุดท้ายเธอกลับได้สามีขี้แพ้เอาแต่เกาะเมียกิน มักมาน และชู้ยังมาหาเรื่องเธอถึงที่บ้านด้วย แล้วก็ต้องมาตรอมใจตาย

"ให้ตายเถอะ ใครชอบผู้ชายพรรค์นี้ก็เอาไปเถอะ" เธอตัดสินใจตอบรับคำแนะนำขององค์กร ไปดูตัวกับนายทหารที่พวกเขาพูดถึง แม้เขาจะดูดิบๆ ห้าวๆ แต่ก็ยังหนุ่มยังแน่นและมีอนาคตที่สดใส

ฉินจื้อหย่วน เกิดมาพร้อมคิ้วกระบี่คมเข้ม ดวงตาเปล่งประกายคมกริบ หล่อเหลาโดดเด่นไม่เหมือนใคร แม้จะยังหนุ่มแต่ก็ได้เป็นถึงรองผู้บังคับการกองพันแล้ว ทว่าอุปนิสัยของเขาเย็นชา ไม่สนใจเรื่องความรักใคร่ส่วนตัว วัยล่วงเลย 28 แล้วก็ยังคงครองตัวเป็นโสดอยู่

ทางหัวหน้าและคนในครอบครัวของเขาต่างก็ร้อนใจ รีบจัดหาคู่ดูตัวให้เขา หวังว่าคู่ดูตัวจะสามารถหลอมละลายคนเย็นชาอย่างเขาได้ ทุกคนรู้มาว่า คู่ดูตัวของเขาเป็นหญิงสาวบอบบาง ไม่เพียงแต่แข้งขาอ่อนแรงเท่านั้น ยังเป็นคุณหนูใหญ่จากตระกูลนายทุนที่เอาแต่ร้องไห้คร่ำครวญ ซึ่งจื้อหย่วนเกลียดผู้หญิงแบบนี้ที่สุด

"ฉันว่าพวกเขาสองคนเข้ากันไม่ได้หรอก"

"หนังสือแต่งงานของนาย เบื้องบนส่งมาแล้วนะ"

"ทั้งสองจะแต่งงานกันจริง ๆ เหรอ ?"

มีอยู่วันหนึ่งจื้อหย่วนได้พาผู้หญิงมาที่เกาะด้วยกัน พอกลุ่มชายฉกรรจ์หยาบกร้านเห็นหญิงสาวหน้าตาสะสวยราวกับภาพวาด ผิวขาวผ่องยืนอยู่ข้างเขา ก็ร้องอุทานออกมาเสียงดังว่า

"ให้ตายเถอะ ไม่อยากจะเชื่อ" ในใจพวกเขาแอบคิด สภาพแวดล้อมบนเกาะที่โหดร้ายแบบนี้ คุณหนูผู้บอบบางอย่างเธอจะทนไหวเหรอ ? อีกไม่นานพวกเขสจะต้องหย่ากันแน่ ๆ

แต่หลังจากนั้น หนึ่งเดือนผ่านไป พวกเขาไม่เพียงไม่หย่ากัน จื้อหย่วนยังกลายเป็นผู้ชายที่รักภรรยามากด้วย

สองเดือนผ่านไปหรูอี้นำพาเหล่าภรรยาในกองทัพสร้างโรงงานเล็กๆ ขึ้นมา เพื่อแก้ไขปัญหาการว่างงาน หลายเดือนผ่านไป ท้องของหรูอี้ก็โตขึ้นเรื่อย ๆ ทุกคนถึงกับเบิกตากว้าง ไม่อยากจะเชื่อสายตา