ปรารถนา นลินญา

"ไม่ได้ทำงานบนตึกเสียหลายวัน เธอคงชอบเสื้อบาง ๆ มากกว่าสูทเรียบหรูแล้วสินะ หือ?" คนเป็นนายถามด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน ขณะใช้ปลายนิ้วลากลูบผิวเนียนที่มีมัดกล้ามเนื้อท้อง ส่งผลให้คนรองรับสัมผัสต้องขยับถอย แต่จังหวะที่พยุงตัวลุก เธอก็ก้มลงไปกระซิบข้างหูด้วยลมหายใจอุ่นที่รินรดข้างแก้ม
"อย่าดื้อน่า ถ้ายังอยากอยู่... ที่นี่"
"นายหญิง... "
"ชูวร์ ฉันเตือนแล้วนะ"
นลินญาวางอุ้งมือกดหัวไหล่ของคนสนิทให้นอนลงที่เดิมแล้วยิ้มอย่างใจเย็น ยิ้มที่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์
"ขะ ข้อเท้า... นายหญิง ไม่เจ็บแล้วเหรอ"
"เงียบน่า และถ้ายังไม่หยุดถามจู้จี้ ฉันจะผูกเธอไว้กับเตียง"
เธอสั่งและจุมพิตเพียงบางเบา ดวงตาปรือมองท่าทีตื่นตระหนกของคนสนิทค่อย ๆ ปิดลง เพื่อดื่มด่ำกับสัมผัสที่คิดถึงและโหยหา แม้รู้สึกได้ถึงการต่อต้านที่กล้า ๆ กลัว ๆ ด้วยสถานะที่เพิ่งจะเรียกว่า นายหญิง ส่วนเธอเองก็ใจเต้นรัว เมื่อไออุ่นแตะผิวแก้ม กลิ่นกายหอมอ่อนของบอดีการ์ดที่ไม่ก้มหัวให้ใคร นอกจากคนในครอบครัวของ นายหญิง

---
---

ฝากผลงานด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
ชบาไพร