อยากให้ร้ายนัก แม่ก็จะร้ายให้ดู

ได้รับบทร้ายให้ถูกเกลียดไม่พอแต่ยังโครตซวยต้องมาป่วยตายในที่สุด ชีวิตอะไรจะหรรษาปานนั้น แต่ก็ได้ถ้าในเมื่ออยากให้เป็นตัวร้ายนัก แม่จะร้ายให้ดูก็ให้มันรู้ไปเลยว่าจักรพรรดินีที่ดีไม่ใช่ข้า

"เจ้ารู้ใช่หรือไม่ว่ามีขุนนางหลายคนที่สนับสนุนพระสนมให้ขึ้นตำแหน่งแทนเจ้า แต่ว่าข้ายังไม่อยากยอมแพ้ต่อเจ้าซึ่งข้าหวังว่าเจ้าจะเปลี่ยนแปลงตัวเองให้สมกับเป็นควีนของข้าได้จริงๆ"
"ขอบพระทัยในความจิตใจดีของพระองค์ที่ยังมีต่อหม่อมฉันเพคะแต่หม่อมฉันขอรับไว้เพียงความเมตตาของท่านนอกเหนือจากนั้นท่านไม่จำเป็นต้องสนับสนุนอะไรหม่อมฉันหรอกเพคะ"
"ห่ะ?!"
"หม่อมฉันไม่คิดที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรให้ดีขึ้นหรอกเพคะ ขอทรงให้พระองค์ปฏิบัติกับหม่อมฉันเช่นเดิมไม่ต้องสนใจหม่อมฉันและหากถ้าจำเป็นจริงๆที่ต้องปลดหม่อมฉันจากการเป็นจักรพรรดินีแล้วล่ะก็หม่อมฉันก็จะยินดีน้อมรับเพคะ"
"ควีน!" เขาเผลอหลุดตะเบ็งเสียง
"พระสนมฟีโอน่าก็เป็นคนดีนะเพคะ ขนาดหม่อมฉันกลั่นแกล้งนางยังไง นางก็ยังรับมือยิ้มเคารพหม่อมฉันอยู่เสมอ ผู้หญิงที่มีจิตใจดีเช่นนางควรค่าที่จะได้เป็นจักรพรรดินีมากกว่าหม่อมฉันเพคะ คนที่ฝ่าบาทควรสนับสนุนจริงๆน่าจะเป็นนาง"
"หยุดพูดแบบนั้นนะ!"