สาปอัปสรา

หลังจากทางการเลิกค้นหานักบินฝึกหัดที่หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยในป่าลึก
‘ใบบัว’ คนรักของ ‘ดนัย’ หนึ่งในผู้สูญหาย จึงตัดสินใจไปตามหาด้วยตัวเอง
เป็นจังหวะเดียวกับ ‘หมอภาคย์’ และ ‘อาจารย์แทนกาย’ ที่เดินทางมายังป่าลึกลับ
เพื่อนำชิ้นส่วนของ ‘ทับหลังอัปสรา’ ที่รับซื้อไป มาคืนยังที่ที่มีคนเอามันมา
ทว่าไม่มีใครกล้าพาเข้าไปในป่าอาถรรพ์
เพราะคนที่เคยเข้าไป ถ้าไม่หายสาปสูญก็ตายกันทั้งนั้น
คงจะมีแต่ ‘ดิน’ ลูกชายของนายพราน ผู้ที่นำชิ้นส่วนอาถรรพ์นั้นออกมา
เขาจำใจพาทั้งสองหนุ่มเข้าไปในป่า ด้วยหวังปลดปล่อยดวงวิญญาณของผู้เป็นพ่อ
ใบบัวจึงขออาศัยเดินทางไปด้วย ในใจหวังว่าอาจจะเจอเบาะแสของดนัยบ้าง
โดยหารู้ไม่ว่าการเดินทางเข้าป่าครั้งนี้...
อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่พวกเขาได้เห็นโลกภายนอก
สิ่งเร้นลับ คำสาปแช่ง ดังกึกก้องโหยหวน รอการกลับมาของพวกชั่วช้าจัญไร
ความลับที่ ‘ซ่อน’ ไว้ในอดีตชาติ กำลังจะกลับมาประกาศเรียกร้องความเป็นธรรม
เลือดหัวจากพวกเลวระยำ ที่เคยทำให้ชอกช้ำ คือสิ่งที่นางรำอัปสราต้องการ!
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
อย่าพูดถึงจระเข้...หากจะขึ้นเรือ
อย่าปริปากเอ่ยถึงเสือ...หากจะเข้าป่า
ริเข้าเมืองมาร...อย่ากล่าวขานถึงนางรำอัปสรา
เพราะหัวมึงจะ ‘หลุดจากบ่า’ แล้วจะหาว่า ‘ไม่เตือน!’