รับจ้างอุ้มบุญ | Mpreg

“ชุบตัวเก่งจริงนะเราน่ะ”

“หมายความว่ายังไง!” ครั้นเมื่อก้าวออกจากประตูคฤหาสน์มาได้ไม่เท่าไหร่ เสียงทุ้มหนาของธีรันมันก็ดังขึ้นมาจากด้านหลัง ซึ่งแน่นอนว่าชายหนุ่มกำลังเจาะจงที่จะใช้คำพูดนั้นกับกิ่งหลิว พลันร่างเล็กหันหน้ากลับไปมองด้วยสายตากร้าวแข็งทันที

“เปลี่ยนจากเด็กขายบริการ ขัดเนื้อขัดตัวตบแต่งหน้าตาให้ดูดีขึ้นมานิด ๆ หน่อย ๆ ก็ได้มาเป็นแม่อุ้มบุญให้กับตระกูลใหญ่ของฉันซะแล้ว ไงล่ะ ครั้งนี้ได้ไปเท่าไหร่ หืม ดูท่าน่าจะหิวเงินหนักอยู่เหมือนกัน” คำพูดเจ็บแสบเหล่านั้นชายหนุ่มสาดเทใส่ร่างเล็กอย่างหนักแน่น ก้าวหน้าเดินเข้าใส่เหมือนต้องการข่มขู่ให้รู้ว่าอีกฝ่ายไม่มีทางสู้เขาได้

“ปากคุณนี่ถ้าง้างออกมามันคงเหม็นเน่าเต็มไปหมด ถึงได้พูดจากว่าร้ายใส่คนอื่นเขาอยู่แบบนี้” ฝ่ายกิ่งหลิวเองก็ไม่ยอมพ่ายแพ้เช่นเดียวกัน เงยหน้าขึ้นปะทะคารมร่างสูงกว่าอย่างไม่ลดละ

“ถ้ามันจะเน่า ก็คงไม่น่าเน่าได้เท่ากับตัวนาย”

“นี่คุณ”

“ทำไม ยอมรับความจริงเหมือนที่ฉันพูดไม่ได้หรือไง หืม” มือหนาเอื้อมขึ้นมาจับบีบที่ปลายคางมนด้วยความรู้สึกมันเขี้ยว เจ้าแมวน้อยของเขาตัวนี้มันยังมีนิสัยชอบขู่ฟ่อ ๆ อยู่ไม่ขาดหาย กิ่งหลิวเมื่อถูกสัมผัสเช่นนั้นเขาตบมือหนาให้หลุดออกไปอย่างแรง

“ถ้าผมมันเหม็นเน่า คุณมันก็ไอ้ผู้ชายสกปรกไม่ต่างกัน ทั้งที่มีภรรยาอยู่แล้วแท้ ๆ ยังหน้าไม่อายไปหาซื้อคนอื่นมาบำเรอตัณหาตัวเอง แบบนี้อย่าหามาว่าแต่คนอื่นเหมือนที่กำลังทำอยู่เลย!”

“หึ...ปากดีนักนะ ดี ฉันยิ่งชอบเข้าไปใหญ่”