บัวเอ๋ยบัวแก้ว | พีเรียดไทย

บัวเอ๋ยบัวแก้ว .... คำสาบานนับร้อยปี

อารัมภบท

ในสายลมที่พัดผ่านเรือนไทยโบราณ กลิ่นหอมจางของดอกบัวหลวงลอยอบอวลไปทั่วคุ้งน้ำที่โอบล้อม เรือนไม้สักทองที่ตั้งตระหง่านอยู่ริมคลองสายเล็กนี้เป็นประจักษ์พยานแห่งกาลเวลาที่ผันผ่านมาช้านาน แต่ดูเหมือนกาลเวลาจะหยุดนิ่ง ณ ที่แห่งนี้ เพื่อรอคอยใครบางคน

"บัวแก้ว..." เสียงกระซิบที่แว่วมาตามสายลมนั้น เป็นเสียงที่โศกเศร้าและเจ็บปวด ชายหนุ่มรูปงามในชุดผ้าขาวบางนั่งอยู่ริมคลองสายนั้น ดวงตาเหม่อมองไปยังเงาของตนเองที่สะท้อนในผืนน้ำใส ภายในคลองแห่งนี้คือที่ที่เขาต้องจบชีวิตลงอย่างแสนสาหัส ด้วยความรักที่มิอาจเป็นจริง เขาถูกกล่าวหาว่าลักลอบหนีตามหญิงทาสในเรือนจนถูกจับถ่วงน้ำเพื่อเป็นการลงทัณฑ์ที่โหดร้ายที่สุด และการตายของเขาก็ทำให้เจ้าบัวแก้ว บุตรชายของคุณพระซึ่งเป็นที่รักของเขาเสียใจและเข้าใจผิดว่าเขาทรยศความรักของกันและกัน

กาลเวลาหมุนไปนับร้อยปีจนล่วงเข้าสู่ยุคปัจจุบัน บัวหลวงยังคงผลิบานในผืนน้ำแห่งนี้อย่างงดงาม แต่กลิ่นหอมและคำกระซิบนั้นไม่สามารถทำให้ใครสัมผัสได้ นอกจากเขาเพียงผู้เดียว ชายหนุ่มผู้เป็นไกด์หนุ่มหน้าหวานนามว่า ภู หรือชื่อจริงว่า พิภพ ผู้ซึ่งมีหน้าตาคล้ายคลึงกับบัวแก้วในอดีตอย่างไม่น่าเชื่อ ได้นำนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติเข้ามาชมความงามของเรือนไทยโบราณแห่งนี้ ซึ่งเป็นสถานที่ที่เขาคุ้นเคยอย่างประหลาด เขาไม่รู้เลยว่าการมาเยือนในครั้งนี้จะทำให้ดวงจิตแห่งความรักที่ถูกกักขังมานานนับร้อยปีได้กลับมาผลิบานอีกครั้งในหัวใจของชายหนุ่ม...


(ผมแนะนำซื้อผ่านเว็บถูกกว่า apple นะครับ)