หิมพานต์ เล่ม 5 (จบ)

เมื่อทั้งสี่อยู่เหนือน่านฟ้ากนกนคร กลับต้องแปลกใจ เมื่อพบนกตัวใหญ่สวยงามมากบินว่อนเหนือกนกนครเต็มไปหมด
“นกอะไรสหัสชัย สวยงามมาก”
ต่างก็ถามเป็นเสียงเดียวกัน
“หงส์ครับ” กินนรองครักษ์หนุ่มรีบบอก
“มาทำไมเนี่ย”
“ผมก็ไม่ทราบครับท่านแม่ทัพ”
“มาร้ายหรือมาดีวะ” สัทธาถามอีก
“ปกติหงส์เป็นสัตว์ที่ใจดี โดยเฉพาะพญาหงส์ทองชื่อสุวรรณพฤกษ์อำไพ ท่านใจดีมากไม่เคยบาดหมางกับพวกเราเลยครับ ท่านอาศัยอยู่ที่ถ้ำทองใต้เหมราชคีรี เป็นที่ที่สวยงามมาก”
“นี่นะหรือหงส์เหมราช ช่างสวยงามอะไรเช่นนี้ สมแล้วที่เป็นสกุณาแห่งสวรรค์” สัทธาพึมพำออกมาด้วยความตื่นตาตื่นใจ
……เหมเอยเหมราช ผกผาดกระหยับผันผยอง
ตั้งอกยกหางเป็นทำนอง สองปีกกระพือบินบน
ปากงอนหงอนสะบัดชดช้อย รจนาด้วยสร้อยสลับขน
งามระยับจับแสงสุริยน ดั่งสีแก้ววิมลชัชวาล
“ท่านแม่ทัพ ให้ผมจับหงส์มาหาข่าวสักตัวมั้ย” กินนรสหัสชัยอาสา
“ไม่ต้อง ข้าเชื่อแน่ว่าป่านนี้พญาหงส์คงเจรจาความเมืองกับเทวีมนตราแล้วล่ะ แต่อยากได้ข้อมูลหน่อยหนึ่ง”
“เชิญท่านแม่ทัพถามมาเถอะ”
“พญาหงส์ทองมีฤทธิ์มากน้อยแค่ไหน อย่างไร”
“เทียบเท่าเทพชั้นกลางครับ ตัวพญาหงส์ทองมีอิทธิฤทธิ์ที่ดวงตา คือเพ่งใครเป็นพิเศษ ผู้นั้นจะไหม้เกรียมทันที มีองค์รักษ์ที่เก่งกล้าสองตัวครับคือหงส์เงินหางแดง กับหงส์เงินหางดำ
“หงส์เงินหางแดงนั้นบินเร็วมาก มีฤทธิ์อยู่ที่กรงเล็บ ขยุ้มผู้ใดผู้นั้นแหลกลาญคากรงเล็บทันที ส่วนหงส์เงินหางดำบินเร็วเช่นกัน มีฤทธิ์อยู่ที่ปีก ตีผู้ใดแล้วละก็เป็นแหลกลาญทันที
เช่นกัน เท่าที่รู้มีแค่นี้ ส่วนที่ผมไม่รู้ต้องมีอีกครับท่านแม่ทัพ”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวค่อยว่ากัน สาธุร่อนลงที่ระเบียงได้” สัทธาสั่งการ
สาธุกับสหัสชัยจึงร่อนลงยังระเบียงตำหนักกลาง สัทธากับชนาภรละลิ่วลงจากหลังแล้วเดินเข้ามาห้องโถง ซึ่งกลายเป็นห้องปฏิบัติการไปแล้ว ต้องตะลึงลาน เมื่อพบว่าหงส์ซึ่งเป็นนกตัวใหญ่เท่าคนนั่งเด่นเป็นสง่าเคียงคู่กับมินตราเทวี
อีกสองตัวนั่งด้านหลัง เป็นหงส์ออกสีเงิน แต่ก็สวยงามไม่แพ้พญาหงส์ทอง ที่นั่งคู่กับนางพญามินตราเทวี
“ท่านสัทธา ท่านพี่พรหมวิหคมานี่เร็ว เรามีผู้มาเยือนสำคัญยิ่ง นี่คือ…ท่านพญาหงส์ทองสุวรรณพฤกษ์ ข้างหลังนี่คือองค์รักษ์หงส์เงินหางแดงจักรา และนั่นองครักษ์หงส์เงินหางดำจักรี นี่ท่านสัทธา และนั่นน้อยชนาภร ซึ่งในอดีตชาติเป็นคู่บุญของท่านสัทธา”
“คารวะท่านพญาหงส์ทอง” สาธุในร่างของพญากินนรค้อมศีรษะให้พญาหงส์ทองนิดหนึ่ง
“คารวะท่านพญากินนร” พญาหงส์ทองสุวรรณพฤกษ์ค้อมศีรษะรับทันที
สัทธาโค้งศีรษะนิดหนึ่ง “คารวะท่านพญา”
“คารวะท่านพญาเพคะ” ชนาภรถอนสายบัวนิดหนึ่ง
“ฮื่อ พวกเจ้าทั้งสองโด่งดังมากในเวลานี้ ในอดีตนั้นไม่เคยมีมนุษย์คนไหนมาอาละวาดถึงในนี้ได้เลย มีพวกเจ้าเป็นพวกแรกโดยเฉพาะสัทธา เจ้าเป็นผู้มีบุญญาธิการมากเลยนะ เราขอคารวะเจ้าด้วยใจจริง ชายาของเจ้าก็สะสวยดีนะ” พญาหงส์ทองสุวรรณพฤกษ์ค้อมศีรษะพร้อมกางปีกออกสองข้างนิดหนึ่ง
กินนรสหัสชัยเข้ามากระซิบบอกทางด้านหลัง “ท่านแม่ทัพ...พญาหงส์ทองยอมรับท่าน ทำความเคารพต่อท่าน ซึ่งไม่เคยทำกับใครมาก่อน”
“เหรอ ไม่รู้จะมาไม้ไหน” สัทธาว่า
“สิงขร” ขอเชิญผู้อ่านทุกท่าน ติดตามเรื่องราวเหล่านี้จากผลงานเรื่องเยี่ยมที่บรรจงสรรค์สร้าง ที่ให้ความสนุกเข้มข้นครบทุกรส แปลกไม่ซ้ำแบบใคร เสมือนหนึ่งว่า...ท่านกำลังท่องอยู่ในดินแดนหิมพานต์ ก็ไม่ปาน
แฟนพันธุ์แท้ของ “สิงขร” ต้องไม่พลาด รับรองว่า...มันส์ทุกหยด สนุกทุกบรรทัด จนคุณวางไม่ลงอย่างแน่นอน