นางของข้า (PUELLA MEA)

บทกวีเรื่อง นางของข้า (Puella Mea) ของ อี. อี. คัมมิงส์ คือเสียงพริ้วแห่งความรักที่ไร้แบบแผนและพ้นกรอบจารีต เป็นการขับขานที่อาบด้วยแสงแห่งอารมณ์บริสุทธิ์ ไม่ได้ยึดกับโครงสร้างหรือสัมผัส หากทว่าผูกพันอย่างลึกซึ้งกับดวงวิญญาณผู้เป็นที่รัก ผู้หญิงในบทกวีมิใช่เพียง "นาง" หากเป็นสภาวะกว้างใหญ่ที่โอบล้อมกวีทั้งร่างกายและหัวใจ เป็นบทเพลงที่ผสมผสานทั้งความพิศวาส ความอ่อนโยน และความแปลกใหม่ ที่เขียนขึ้นราวการหายใจ เป็นธรรมชาติและเป็นอิสระ
คัมมิงส์สลายพรมแดนระหว่างภาพและถ้อยคำ ใช้ถ้อยภาษาเรียบง่าย ทว่าแฝงความหมายลึกซึ้งจนเสมือนภาพฝันที่เคลื่อนไหวได้ นางของเขาไม่ได้ถูกพรรณนาอย่างสมบูรณ์ หากแต่ให้ผู้อ่านสัมผัสตัวตนของนางผ่านเศษเสี้ยวแห่งการรับรู้ ดวงตาที่ส่องประกาย ชื่อที่พร่าเลือน รอยยิ้มที่ชวนให้หัวใจเต้นสะดุด เหมือนบทเพลงที่เล่นทำนองเพียงครึ่ง แต่ท่วงทำนองนั้นกลับก้องอยู่ในจิตวิญญาณไปชั่วนิรันดร์
ความรักในบทกวีนี้ไม่เพียงแค่ความใคร่ครวญถึงสตรีผู้เป็นที่รัก หากยังสะท้อนเสรีภาพของจิตใจที่กล้ารักโดยไม่เกรงกลัวเส้นแบ่งระหว่างสังคมกับความปรารถนาภายใน เป็นความรักที่ท้าทายการตีความ ความรักที่ไม่ต้องการคำนิยาม ความรักที่เพียง "เป็นอยู่" อย่างบริสุทธิ์ในชั่วขณะของมัน
ด้วยลีลาภาษาเฉพาะของคัมมิงส์ บทกวีนี้จึงกลายเป็นการรำพึงถึงความงามอันไม่สมบูรณ์แบบ แต่เปี่ยมชีวิตชีวาและจริงแท้ยิ่งกว่าความสมบูรณ์แบบใด ๆ บทกวี นางของข้า จึงมิได้เพียงบอกเล่าความรัก หากเปิดประตูให้ผู้อ่านก้าวเข้าสู่โลกที่ความรักเป็นภาษาสากลของหัวใจ โลกที่ทุกตัวอักษรเต้นไปตามจังหวะชีพจรของกวีผู้หลงรักอย่างหมดหัวใจ


เนษฐ์ ธาราธิเบศร์
ผู้แปล