ปรัชญาแห่งความสิ้นหวัง

ปรัชญาแห่งความสิ้นหวัง (The Philosophy of Despair) คือเสียงพินิจพิเคราะห์อันลุ่มลึกของจิตใจนักปรัชญาผู้มองโลกด้วยสายตาแห่งความจริงและความกรุณาในเวลาเดียวกัน หนังสือเล่มนี้มิได้เพียงแต่สาธยายความสิ้นหวังในฐานะอารมณ์หรือภาวะของมนุษย์ หากแต่ค่อย ๆ คลี่ให้เห็นโครงสร้างของมัน รากเหง้าที่ซ่อนอยู่ในความคิด ความเชื่อ และความไม่รู้ของเรา
เดวิด สตาร์ จอร์แดน เขียนด้วยน้ำเสียงที่สงบเย็นแต่แฝงความเคร่งขรึม ราวกับกำลังพาเราลงไปสู่หุบลึกของความท้อแท้ เพื่อให้ตาเราได้ชินกับความมืด ก่อนจะชี้ให้เห็นประกายเรืองรองที่ซ่อนอยู่ ณ เบื้องล่าง เขาไม่หลีกเลี่ยงคำถามที่ยากที่สุด เหตุใดมนุษย์จึงหวาดกลัวต่อความว่างเปล่า เหตุใดความทุกข์จึงเหมือนเงาที่ตามติดชีวิต และเหตุใดบางคนจึงเลือกยอมแพ้ต่อโลก ทั้งที่ชีวิตยังคงดำเนินไป
แต่แทนที่จะเพียงบรรยายความสิ้นหวังในเชิงยอมจำนน จอร์แดนกลับใช้มันเป็นฉากหลังให้เราเห็นความหมายของความหวังอย่างแจ่มชัดขึ้น เขาอธิบายว่าความสิ้นหวังที่แท้ มิใช่เพียงการหมดศรัทธาในอนาคต หากคือการไม่เหลือศรัทธาต่อตนเอง และเมื่อใดที่เรากลับมารู้จักคุณค่าภายในตน ความสิ้นหวังย่อมสูญสิ้นอำนาจ
งานเขียนเล่มนี้เต็มไปด้วยภาพเปรียบเปรยและภาษาที่ร้อยเรียงอย่างประณีต คล้ายบทกวีปรัชญาที่ตั้งใจให้เราครุ่นคิดช้า ๆ ไม่ใช่ตำราที่อ่านเพียงเพื่อหาคำตอบ แต่เป็นเพื่อนสนทนาเงียบ ๆ ที่ยอมอยู่ข้างเราในยามค่ำคืนที่หัวใจเหน็บหนาว และคอยเตือนว่า แม้ความมืดจะปกคลุมอยู่รอบด้าน แต่อีกเพียงชั่วยาม แสงแห่งรุ่งอรุณก็อาจเริ่มทอขึ้นมา
นี่จึงมิใช่เพียงปรัชญาว่าด้วยความสิ้นหวัง หากเป็นปรัชญาว่าด้วยการข้ามพ้นความสิ้นหวัง การหันหน้าสู้ด้วยความสงบ และการมองเห็นว่าแม้ในที่สุดชีวิตจะเป็นเพียงหยดหนึ่งในมหาสมุทรแห่งกาลเวลา หยดนั้นก็ยังงดงามและมีค่าในตัวของมันเอง