ข้ามภพมาเป็นเมียใหม่คุณพระ

"กลิ่นน้ำอบของผู้ใดติดอยู่บนกายคุณพี่หรือเจ้าคะ" คำถามของแม่อ่อนสร้างความหงุดหงิดใจแก่คุณพระ ท่านกลับจากราชการเหนื่อย ๆ แทนที่นางจะหาน้ำหาท่ามารอต้อนรับ กลับเลือกจะหาเรื่องผัว

"ไยชอบทำตัวน่ารำคาญอยู่ร่ำไป หรือว่าเจ้าจักคอยแต่จับผิดผัวทุกเมื่อที่ไปราชการ"

"น้องเพียงแค่ถาม หากคุณพี่มิได้ทำกระไรผิดบาป ไยต้องมีน้ำโห" นางน้ำตาคลอเพราะไม่อยากให้ผัวมากเมียเหมือนชายอื่น

"วัน ๆ มัวแต่ครุ่นคิดเรื่องโสมม ข้ามิได้มีเวลาคิดคดนอกใจเจ้าเลย เพียงมีเจ้าผู้เดียวในเรือน ใจก็อึดอัดจวนจะกลายเป็นบ้าตายอยู่แล้ว" สิ้นคำพูด คุณพระก็เดินเลี่ยงไปที่หอนอน แม่อ่อนมองตามหลังผัวด้วยความรู้สึกเสียใจ ตั้งแต่อยู่กินกันมาคุณพระไม่เคยทำดีกับนางเลยสักครั้ง

ความเงียบก่อเกิดขึ้นเหมือนทุกคืน ท่านนั่งอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือ ดวงตาคมมองเลยออกไปยังระเบียงโดยไม่สนใจร่างของสตรีผู้นั่งเยื้องอยู่หลังม่านโปร่ง ความหมางเมินนั้นเย็นชาจนหัวใจดวงน้อยปวดหนึบ นางลุกขึ้นจากเตียงแล้วก้าวออกจากหอนอน เพื่อออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์ด้านนอกให้จิตใจไม่อ้างว้าง ทว่าใครจะคิดว่านั่นอาจเป็นครั้งสุดท้ายที่นางจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับชายที่นางแอบรักข้างเดียวมาตลอด

ยามรุ่งเช้ามาเยือน ความสงบแห่งคุ้มเรือนก็ถูกรบกวนด้วยเสียงร้องโวยวายของบ่าวรับใช้ คุณพระที่ฟุบหน้าหลับบนโต๊ะเขียนหนังสือตกใจตื่น ก่อนบ่าวรับใช้จะถือวิสาสะผลักบานประตูไม้เข้ามาหาด้วยใบหน้าตื่นตระหนก

"มีกระไรอีช้อย" ท่านเอ่ยถามอย่างไม่สบอารมณ์

"คุณพระเจ้าคะ เกิดเรื่องร้ายแล้วเจ้าค่ะ!"

ที่คุ้มน้ำหลังเรือนมีศพสตรีผู้เป็นภรรยาของคุณพระตุลยากรบดีนอนแน่นิ่งอยู่บนตลิ่ง ดวงหน้างามขาวซีดไร้ลมหายใจ ลำคอมีรอยรัดเขียวช้ำ เลือดซึมจากมือซ้ายซึ่งนิ้วนางถูกตัดหายไป บ่าวไพร่พากันสั่นผวากับฝีมืออำมหิตของคนร้าย ต่างจากคุณพระที่ยืนนิ่งดังรูปปั้นไม้แกะสลัก แววตาคมเข้มทอประกายความเย็นชามองจ้องศพภรรยาโดยไม่คิดจะร้องไห้เสียใจ