จอมมนตรา เล่ม 2 (จบ)

มนต์คาถา นำมาซึ่งความเหนือกว่ามนุษย์ธรรมดาทั่วไป มันดลบันดาลได้ทั้ง อำนาจ เงินตราและอิสตรี
อำนาจ....
“ท่านมหา ทำไมพวกมันยิงกันเองแบบนี้ !”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า พวกมันโดนมหางงงวยของตูข้าน่ะสิ ไอ้จอม”
“มหางงงวย !”
“ใช่ มนต์มหางงงวยของตูข้า ทำให้พวกมันจะเห็นพวกเดียวกันเป็นศัตรู ถึงได้ยิงกันสนั่นป่าไงล่ะ”
“แล้วเมื่อไหร่พวกมันจะหยุดครับ”
“จนกว่าจะตายไปข้างหนึ่งไง !”
เงินตรา....
เลื่อยยนต์กว่าห้าเครื่อง ส่งเสียงคำรามสนั่นป่า ไม้สักทองขนาดคนโอบขึ้นไป ล้มเสียงดังโครมครืน บรรดามอดไม้โห่ฮาด้วยความสะใจ พวกที่ดูแลการชักลากทำหน้าที่อย่างฮึกเหิม มีช้างสิบกว่าเชือกเป็นตัวจักรสำคัญ
ความเป็นไปที่ว่ามาทั้งหมด หาได้มีใครภายนอกรับรู้ไม่ ภาพนอกม่านอาคมของมหาโบเตง ป่าทั้งป่ายังคงเงียบกริบ ไม้ใหญ่ยืนต้นตระหง่าน เพียงแต่ไม่มีสิงห์สาราสัตว์ หรือบรรดานกกาให้เห็นอย่างที่ควรจะเป็น
อิสตรี....
ภาพที่ปรากฎ ทำเอาจอมตัวแข็งทื่อ แต่เต้นโครมคราม เจนจิราที่เห็นอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าขาวโพลน หลับตาพริ้มบิดตัวไปมาบนที่นอนหนานุ่ม ซึ่งปูเต็มพื้นที่ของเต็นท์ที่จุได้ห้าถึงหกคนหลังนี้
“โอย…ช่วยด้วย ทำไมฉันร้อนแบบนี้”
หญิงสาวหลุดปากครวญคราง นายจอมจ้องตาแทบไม่กระพริบ ร่างแข็งทื่อราวกับกลายเป็นหินไปแล้ว
“ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยฉันที ฉันร้อน…”
เจนจิราครวญครางไม่เลิก สองมือลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของตัวเอง สองตาไม่ยอมลืม ราวกับอยู่ในห้วงความฝัน...

แต่เหนือฟ้าย่อมมีฟ้า ย่อมมีฟ้า ใครกันที่จะเป็นเจ้าแห่งคาถา ติดตามอ่านใน " จอมคนมนตรา "