หลังจากถอนหมั้นข้าก็ตั้งครรภ์ลูกของเขา

ในยามที่พรหมลิขิตควรจะบรรจบ กลับถูกความเย่อหยิ่งอันมืดบอดพรากจากกัน...

เมื่อคำหมั้นที่ไร้ซึ่งหัวใจต้องพังทลายลงอย่างไม่เหลือเยื่อใย "เมิ่งหวั่นเยี่ยน" นางผู้บอบบางดุจบุปผาแรกแย้ม ต้องแบกรับความอัปยศอันหนักหน่วง และชีวิตน้อย ๆ ที่ก่อกำเนิดขึ้นในครรภ์ไว้เพียงลำพังในความมืดมิดของโลกที่ไร้แสงตะวัน ความเจ็บปวด ความหวาดกลัว และความลับที่ไม่อาจบอกใครได้กัดกินหัวใจนางทุกคืนวัน

ส่วนเขา... "ลู่จื่อเซวียน" ผู้เคยผลักไสนางให้จมดิ่งสู่ห้วงทุกข์ ด้วยคำดูถูกและทิฐิอันมหาศาล เขาจะทำเช่นไรเมื่อความจริงอันโหดร้ายและเจ็บปวดปรากฏตรงหน้า? ยามที่แสงสว่างแห่งความจริงสาดส่องลงมา พร้อมกับเสียงร่ำไห้จากก้นบึ้งของหัวใจว่า "ข้าทำอะไรลงไป?!" ความสำนึกผิดได้กัดกินเขาจนแทบไม่เหลือชิ้นดี

เส้นทางแห่งการไถ่บาปอันแสนยาวนานและโดดเดี่ยวจึงเริ่มต้นขึ้น เขาต้องฝ่าฟันอุปสรรคนับไม่ถ้วน พิสูจน์ความจริงใจในทุกย่างก้าว เพื่อทวงคืนสิ่งที่เคยผลักไสไป ด้วยความหวังที่จะได้ครอบครองทั้งบุปผาอันบอบบางและบุตรชายผู้เป็นดวงใจ... ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป!