สตรีร้ายสิ้นใจปรารถนา

เมื่อความรักที่นางมีให้เขากลับกลายเป็นสิ่งไร้ค่า

และเขากลับมาพร้อมกับสตรีคนใหม่ในดวงใจ

เขาทูลขอฝ่าบาทให้ยกเลิกสมรสพระราชทานอย่างโหดร้าย

ในวันที่ครอบครัวนางสูญสิ้นรอบกายไม่เหลือใคร แม้แต่เขายังทำร้ายนาง

นางจะยินยอมปล่อยให้เขามีความสุขกับสตรีนางนั้นได้อย่างไร

ในเมื่อเขาเป็นของนางตั้งแต่แรก เช่นนั้นก็สมควรเป็นของนางตลอดไป

สุดท้ายเมื่อสมรสพระราชทานมิอาจยกเลิกได้

ซูเยวี่ยหลินจึงตัดสินใจใช้ยาปลุกกำหนัดในคืนวันเข้าหอเพื่อผูกมัดเขาด้วยการมีบุตร

แต่เขากลับทอดทิ้งนางไปยังชายแดนอย่างไม่ใยดี

กลับบ้านปีละครั้งยังวิ่งไปหาคนรักเก่าที่แต่งให้น้องชาย หัวใจนางจะทนไหวหรือ

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็อย่าหาว่านางร้าย
-----------------------------------------

บางส่วนในเนื้อหา

กู้เหลียนหัวชื่นชอบดอกอวี้หลัน ทุกครั้งที่ซูเยวี่ยหลินเห็นดอกสีขาวของมันก็ให้รู้สึกสะอิดสะเอียนแทบคลั่ง บ่อยครั้งที่นางเห็นสามีมายืนเหม่อลอยใต้ต้นอวี้หลัน ที่ผ่านมานางไว้ไมตรีต่อมันก็เพราะอยากตอกย้ำเขาว่าสตรีคนรักไม่ได้อยู่ข้างกายเขาแล้ว อยากให้เขารู้สึกปวดใจเล่นๆ ที่ยกคนรักให้แต่งกับน้องชาย แต่วันนี้นางไม่คิดจะเหลือตัวแทนความรักเช่นนี้เอาไว้อีก นางจะทำลายและเผาต้นของมันทิ้งเสีย ดูสิว่าต่อไปเขาจะมีของสิ่งใดไว้ดูต่างหน้า

เหรินเจี้ยนป๋อกำมือแน่น ยืนมองท่าทางคลุ้มคลั่งของนางอย่างจนปัญญา

"เหรินเจี้ยนป๋อ ท่านเคยรักข้าบ้างหรือไม่" เสียงของนางเบาบางเหลือเกิน

ชายหนุ่มเม้มริมฝีปาก เขาก้มหน้าลง ก่อนจะเอ่ยตอบนางจากใจจริง "ข้าไม่อาจรักสตรีเช่นเจ้า"

สุดท้ายก็ได้คำตอบเช่นเดิม จะกี่เดือนกี่ปี นางก็ยังไม่อาจเป็นคนในใจของเขา แม้จะชินกับคำปฏิเสธที่แสนเย็นชานั้น แต่นางกลับรู้สึกรวดร้าวทุกครั้งที่ได้ยิน