วิวาห์ซ่อนเงา

“ลิน ผมขอโทษ”
นลินทิพย์เงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยดวงตาที่แดงก่ำและเต็มไปด้วยน้ำตา “คุณไม่ต้องขอโทษค่ะ ฉันเข้าใจทุกอย่างแล้ว ฉันเป็นเพียงแค่ตัวแทนของคุณนิชาดาใช่ไหมคะ”
ภาวินท์ไม่สามารถตอบอะไรได้ เขาทำได้เพียงแค่นั่งนิ่งอยู่ตรงนั้นและปล่อยให้น้ำตาของเธอไหลอาบแก้มอย่างช้าๆ นลินทิพย์ยิ้มอย่างเศร้าสร้อยและพูดต่อว่า
“ชุดแต่งงานนี้ กล่องเพลงนี้ ทุกอย่างที่ฉันคิดว่าเป็นของขวัญที่คุณมอบให้ฉัน มันคือของขวัญที่คุณเตรียมไว้ให้นิชาดาใช่ไหมคะ”
ภาวินท์หลับตาลงอย่างช้าๆ ความเจ็บปวดในใจของเขาถูกบีบอัดจนแทบจะหายใจไม่ออก เขาไม่เคยคิดว่าความจริงที่ถูกซ่อนไว้จะสามารถทำร้ายผู้หญิงที่เขาไม่ได้รักได้อย่างเจ็บปวดเช่นนี้
“ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะทำร้ายคุณ...ผมไม่สามารถที่จะทำใจให้ลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นได้”