สตรีเช่นข้า จะขอท้ารบ

อวี๋เซียวหลิน คุณหนูใหญ่แห่งจวนอวี๋ถูกมองว่าเป็นสตรีอ่อนแอ ไร้ซึ่งวรยุทธ มีดีเพียงเกิดมาในตระกูลแม่ทัพ สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงสิ่งที่บิดามารดาของนางต้องการให้ผู้คนรับรู้

ก่อนที่ผู้เป็นมารดาจะติดตามผู้เป็นบิดาของนางไปยังสนามรบและท่านทั้งสองก็จากนางไปตลอดกาลนั้นได้ขอให้นางปกปิดความสามารถที่แท้จริงเอาไว้ อย่าได้แสดงความสามารถต่อหน้าผู้คน แม้แต่พี่ชายร่วมมารดาหรือน้องสาวต่างมารดาก็ยังคิดว่านางเป็นสตรีอ่อนแอ เหตุผลของคำขอก็มีเพียงบิดามารดาไม่ต้องการให้นางถูกคนที่ต้องการอำนาจใช้นางเป็นหมากทางการเมือง

พี่ชายของนางเข้ารับตำแหน่งต่อจากบิดา หลังจากที่บิดาของนางเสียชีวิตในสนามรบ อวี๋เซียวเล่อ เป็นแม่ทัพที่อายุน้อยที่สุด ถูกเรียกขานว่า แม่ทัพน้อย และยังเป็นคนหนุ่มที่มีอนาคตไกล ขุนนางไม่น้อยที่อยากส่งบุตรสาวแต่งเข้ามาในจวนอวี๋ แต่ก็ยังไม่มีขุนนางคนใดทำสำเร็จ เพราะเซียวเล่อมักจะอยู่ที่สนามรบเสียส่วนใหญ่

"อาหลิน เป็นไปตามที่เจ้าคาดการณ์เอาไว้" เซียวเล่อเอ่ยขึ้นเมื่อเข้ามาในกระโจมบัญชาการ
"เช่นนั้นพี่ใหญ่ก็ทำตามแผนต่อไปได้เลยเจ้าค่ะ" เซียวหลินบอกพร้อมกับยิ้มให้พี่ชายอย่างยินดี
"กองทัพของเราจะไม่มีชัย หากขาดกุนซือเช่นเจ้านะอาหลิน" เซียวเล่อเอ่ยออกมาอย่างภาคภูมิใจในตัวของน้องสาว
"กองทัพของเรามีชัยก็เป็นเพราะพี่ใหญ่มีความสามารถต่างหากเล่าเจ้าคะ และกองทัพของเรายังได้เสี่ยวเหยาคอยสนับสนุนอีก" เซียวหลินตอบกลับไป

เสี่ยวเหยาที่เซียวหลินพูดถึงนั้นก็คือน้องสาวต่างมารดาที่อายุน้อยกว่านางเพียงหนึ่งหนาว อวี๋เซียวเหยา เกิดจากฮูหยินรองแต่ถูกเลี้ยงดูมาโดยมารดาของนาง เพราะฮูหยินรองนั้นเริ่มป่วยหลังจากที่คลอดเซียวเหยา และจากเซียวเหยาไปตอนที่เซียวเหยาอายุได้สองหนาว

ทหารที่อยู่ภายใต้การบัญชาของเซียวเล่อต่างรู้กันเป็นอย่างดีว่าผู้ที่วางกลยุทธทางการศึกคือเซียวหลิน และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรก เพราะคุณหนูใหญ่ของพวกเขาเคยวางแผนการรบให้อดีตแม่ทัพ ซึ่งก็คือบิดาของนางจนกองทัพสามารถมีชัยเหนือศัตรูมาแล้ว

"จบศึกครั้งนี้ พวกเราก็ต้องกลับเมืองหลวงไปหาเสี่ยวเหยาได้แล้วนะ" เซียวเล่อเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองไปที่น้องสาวอย่างสื่อความหมาย

เซียวหลินรู้ว่าการกลับไปเมืองหลวงในครั้งนี้ไม่ใช่เพียงกลับบ้านไปหาน้องสาวคนเล็กเพียงอย่างเดียว แต่เพื่อที่จะแต่งงานกับคู่หมั้นที่บิดามารดาของนางได้หมั้นหมายเอาไว้ให้ตั้งแต่นางยังเป็นเด็กหญิงวัยไม่กี่หนาว
บุรุษเช่นไรกันนะที่ทำให้ท่านพ่อกับท่านแม่ถึงกับยอมรับการหมั้นหมายเอาไว้ ตั้งแต่ข้าได้เพียงไม่กี่หนาว เซียวหลินนึกในใจถึงว่าที่สามีของนาง

แต่เมื่อนางกลับมาที่เมืองหลวงได้ไม่นาน ก็ได้ข่าวว่าเมืองชายแดนที่ท่านพ่อและท่านแม่ของนางใช้ชีวิตปกป้องเอาไว้ถูกศัตรูยึดไปได้ เพื่อที่จะชิงเมืองชายแดนนั้นกลับคืนมา นางจึงยอมเป็นลูกอกตัญญูละทิ้งคำหมั้นสัญญาที่เคยให้ไว้กับบิดามารดา และนางตั้งใจว่าจะไปพาบิดามารดาของนางกลับจวนพร้อมกันด้วย
ท่านพ่อ ท่านแม่ รอข้าก่อนนะเจ้าคะ ข้ากำลังจะไปรับพวกท่านกลับบ้านของเราแล้ว

โปรดติดตาม><