พันธนาการเมียแสนชัง

“ใจคอคุณจะให้ผมนอนกับขอนไม้ไปจนลูกอายุครบสิบแปดปีเลยหรือไง ผมเองก็เป็นมนุษย์นะ มีความต้องการในเรื่องอย่างว่า อยากมีอะไรกับเมียตัวเองเหมือนคนอื่นเขาบ้างก็แค่นั้น“

คำพูดของสามีทำให้ณิชาชะงัก มือที่กำลังจัดหมอนสั่นระริก เธอหันกลับมามองเขาด้วยสายตาเจ็บปวดและขมขื่น เพราะสำหรับแสนราชสีห์เขาคงเห็นเซ็กส์เป็นแค่เรื่องทั่วไป แต่สำหรับเธอมันลึกซึ้งมากกว่านั้น

“ฉันนอนกับคนที่ตัวเองไม่ได้รัก ไม่ได้ แค่พลาดครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว”

“แล้วคุณรักใคร ไอ้ราเชนทร์งั้นเหรอ”

“อย่าลากคนอื่นเข้ามาเกี่ยว“

”ผมทำอะไรก็ผิดหมดนั่นแหละ เกลียดมากก็หย่าไปเลยสิ อ่อ! ลืมไป หย่าไม่ได้เพราะกลัวไม่ได้สมบัติของพ่อผัว“

เขาประชดประชัน พลางใช้สายตาดูแคลนมองจ้องหน้าภรรยา ณิชากำหมัดแน่น เธอไม่เคยคิดอยากได้เงินทองของเขาเลยแม้แต่บาทเดียว แต่ที่อดทนอยู่ต่อเพราะให้สัญญากับพ่อของแสนราชสีห์ ว่าจะไม่หย่า จะฝืนอยู่ในบ้านหลังนี้ จนกว่าณดาจะอายุครบสิบแปดปีบริบูรณ์

“อยากจะคิดยังไงก็เชิญ!”

“ถ้าอยากได้สมบัติกันมากขนาดนั้น ทำไมไม่ไปอ้าขาให้พ่อผมเลยล่ะ จะได้ไม่ต้องมาติดแหง็กอยู่กับคำสัญญาไร้สาระ” คำพูดนั้นเหมือนสายฟ้าฟาดลงกลางใจ ณิชาตัวแข็งทื่อ ใบหน้าชาวาบเหมือนถูกเขาตบซ้ำ ๆ

“ฉันก็ตั้งใจจะอ้าให้คุณลุง แต่พลาดมาอ้าให้คุณก่อน”

“ร่าน!” คำด่าทอดังออกมาจากปากของสามี ณิชากัดริมฝีปากจนห่อเลือด หยดน้ำตาไหลพรากออกมาโดยไม่รู้ตัว เธอรีบสะบัดหน้าหนีไม่อยากให้เขาเห็น

“ทันทีที่ณดาอายุครบสิบแปดปี คุณกับฉันก็จะเป็นอิสระจากกัน ต่อจากนั้นคุณจะไปมีอะไรกับใครที่ไหนก็เชิญ”

เธอเน้นย้ำถึงความต้องการของตัวเอง แสนราชสีห์กำหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดนูน บรรยากาศภายในห้องนอนอึดอัดแทบจะหายใจไม่ออก แสงไฟสลัวส่องให้เห็นแววตาของแสนราชสีห์ที่ตอนนี้แดงก่ำไปด้วยโทสะ

“ที่คุณไม่อยากมีอะไรกับผมก็เพราะมีผู้ชายคนนั้นอยู่ในใจใช่ไหม!” เขายังไม่เลิกหาเรื่อง หญิงสาวชะงักไปเพียงเสี้ยววินาที ก่อนจะกลอกตามองบนแล้วถอนหายใจแรง ๆ อย่างเอือมระอา นั่นยิ่งทำให้แสนราชสีห์เดือดกว่าเดิม

“…”

“ตอบมาสิ! คุณคิดว่าผมไม่รู้เหรอว่าพรุ่งนี้คุณกับมันนัดเจอกัน” ณิชาหันขวับมามองด้วยสายตาแข็งกร้าว เธอเหนื่อยที่จะอธิบายให้เขาเข้าใจ เลยประชดออกไปด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ใช่! ทันทีที่ฉันหย่ากับคุณ ฉันจะไปคบกับราเชนทร์ พอใจคุณหรือยัง!”

คำตอบนั้นทำให้เลือดในกายแสนราชสีห์สูบฉีดแรง ชายหนุ่มกัดฟันกรอด เส้นเลือดที่ขมับเต้นรัวราวกับจะแตก ร่างสูงก้าวพรวดลงจากเตียง ใบหน้าบึ้งตึงเต็มไปด้วยแรงโทสะที่แทบควบคุมไม่อยู่ ก่อนฝ่ามือแกร่งจะคว้าต้นแขนเรียว ออกแรงบีบจนณิชานิ่วหน้าด้วยความเจ็บ

“ในเมื่อคุณไม่ยอมทำหน้าที่เมีย งั้นผมก็คงต้องหาผู้หญิงคนอื่นมาทำแทน!” สิ้นคำพูดของสามี หญิงสาวก็ชาไปทั้งร่าง น้ำตาไหลพราก แต่ริมฝีปากยังคงยิ้มประชด

“คงเป็นดุจดาวสินะ”

“ได้ทั้งพี่ทั้งน้องก็ไม่เลวนี่” ว่าแล้วเขาก็สะบัดมือออกจากแขนเรียว ก่อนจะเดินกระทืบเท้าออกไปจากห้อง ร่างบางสะดุ้งตกใจเมื่อแสนราชสีห์ปิดประตูเสียงดัง เธอปล่อยโฮร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บช้ำ เขาใจร้ายจนณิชาไม่อยากทนอยู่อีกต่อไป

ชายหนุ่มเดินลงมาที่ชั้นล่าง เขามุ่งตรงไปหยิบเอาขวดเหล้าในตู้โชว์ของห้องทำงานออกมาเปิดฝากระดกดื่มเพื่อดับความโกรธในใจ สายตาเย็นชาและคำพูดอวดดีของภรรยาทำให้แสนราชสีห์ควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ เขาเหวี่ยงขวดเหล้าที่เหลือครึ่งหนึ่งเข้ากับผนังห้องแล้วร้องโวยวายออกมาราวกับคนคลุ้มคลั่ง