นกพเนจร

นกพเนจร หรือ Stray Birds ของรพินทรนาถ ฐากูร คือสายลมบางเบาที่พัดพาความหมายอันแฝงลึกมาแตะขอบหัวใจ บทกวีสั้น ๆ ในเล่มนี้ไม่ต่างจาก นกน้อยพลัดฝูง ที่โบยบินผ่านท้องฟ้า บางครั้งแว่วเสียงเพียงชั่วพริบตา แล้วลับหายไปในความเงียบ ทิ้งไว้ซึ่งร่องรอยสะท้อนอันเร้นลึกในใจผู้อ่าน
นกพเนจร ไม่ใช่เพียงบทกวี หากคือเศษเสี้ยวแห่งความจริงที่จับต้องไม่ได้ ฐากูรเขียนด้วยถ้อยคำสั้น กระชับ เปี่ยมด้วยภาพพจน์ที่งดงาม ราวกับหยดน้ำค้างที่กลั่นจากความคิดและจิตวิญญาณ เมื่อผู้อ่านแตะเพียงเบา ๆ หยดน้ำใสก็สั่นไหวสะท้อนแสงพระอาทิตย์แห่งความเข้าใจ
ในแต่ละถ้อยคำ เราจะพบกับการสนทนาอันลี้ลับระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติ ระหว่างความเงียบกับเสียง ระหว่างการมีอยู่กับการสูญสลาย นกน้อยที่พลัดหลงมิใช่เพียงสัตว์บนท้องนภา หากเป็นสัญลักษณ์แห่งความคิด ความรู้สึก และความฝัน ที่ผุดขึ้นชั่ววูบแล้วลอยหายไป ดั่งแรงบันดาลใจที่มาเยือนเราเพียงครั้งคราว
ฐากูรทำให้เราเห็นว่า ความยิ่งใหญ่ไม่ได้อยู่ในความยืดยาวของถ้อยคำ แต่อยู่ในความลึกซึ้งที่สะกิดใจในชั่วขณะ ทุกบทกวีสั้น ๆ เหมือนประกายไฟที่กระทบหิน แล้วทำให้เราฉุกคิดถึงชีวิต ความรัก ความเหงา ความงาม และความหมายของการดำรงอยู่
หากคีตาญชลี เป็นบทเพลงแห่งการภาวนา นกพเนจรก็เป็นเสียงกระซิบของสายลม บทกวีที่เรียบง่ายแต่เปี่ยมพลัง ล่องลอยอยู่เหนือเส้นแบ่งของวัฒนธรรมและภาษา เชื้อเชิญให้มนุษย์ทุกยุคสมัยหันมาฟังเสียงภายในตนเอง และมองโลกด้วยดวงตาแห่งความอ่อนโยน
การอ่านนกพเนจร (Stray Birds) จึงเสมือนการยืนอยู่ท่ามกลางทุ่งโล่ง เฝ้ามองนกน้อยบินข้ามฟากฟ้า เราไม่อาจกักขังพวกมันไว้ได้ แต่เราได้รับการเตือนใจว่า ความงดงามที่แท้จริงนั้น อยู่ในวูบหนึ่งที่มันปรากฏและหายวับไป และในความหายไปนั้นเอง หัวใจเราจึงได้เรียนรู้ถึงความหมายของการมีอยู่