เสี้ยวจันทรา

เสี้ยวจันทรา (The Crescent Moon) ของรพินทรนาถ ฐากูร คือบทกวีแห่งวัยเยาว์ที่ส่องแสงอ่อนละมุน ดุจเสี้ยวจันทร์ยามราตรีอันสงัด หนังสือเล่มนี้เป็นถ้อยคำที่เปล่งประกายด้วยความรัก ความอ่อนโยน และความพิศวงที่บังเกิดขึ้นจากสายตาของเด็กน้อยและหัวใจของแม่
บทกวีแต่ละบทคือเสี้ยวหนึ่งของจันทรา ที่แม้ไม่เต็มดวงก็ยังเปี่ยมด้วยความงามเฉพาะตน ฐากูรมองโลกผ่านความบริสุทธิ์ไร้เดียงสา มองดอกไม้ราวกับรอยยิ้มของสวรรค์ มองดวงดาวราวกับถ้อยคำกระซิบจากนิรันดร์ และมองเด็กน้อยราวกับความลี้ลับที่พระเจ้าทรงฝากไว้ในอ้อมแขนของแม่
อันที่จริงเสี้ยวจันทรา มิใช่เพียงบทกวีเกี่ยวกับความเป็นเด็ก แต่คือบทกวีแห่งการฟังเสียงหัวใจที่ยังไม่ถูกครอบงำด้วยความเร่งรีบของโลกียวิสัย เสี้ยวจันทร์ในที่นี้คือสัญลักษณ์แห่งวัยเยาว์ แม้ยังไม่เต็ม แต่เปี่ยมด้วยคำมั่นสัญญาแห่งความงอกงาม ยังไม่สว่างเต็มฟ้า แต่ก็เปล่งรัศมีพอที่จะปลุกหัวใจให้ระลึกถึงความงามอันไร้เงื่อนไข
ภาษาของฐากูรในเล่มนี้อ่อนโยนเหมือนกล่อมเด็กนอน แต่แฝงด้วยความลึกซึ้งที่แทงทะลุถึงสัจธรรมแห่งชีวิต เขาให้เสียงแก่ความไร้เดียงสา เปลี่ยนความธรรมดาของการเล่น การหัวเราะ หรือแม้การนอนหลับของเด็ก ให้กลายเป็นบทกวีที่สะกดวิญญาณ บทกวีที่พาเรากลับไปสู่รากเหง้าแห่งความเป็นมนุษย์
เมื่ออ่าน เสี้ยวจันทรา ผู้อ่านจะรับรู้ได้ว่า แท้จริงแล้วโลกทั้งโลกนั้นหมุนเวียนอยู่รอบหัวใจเด็กเล็ก ๆ และเสียงหัวเราะของพวกเขาคือบทกวีที่ไพเราะยิ่งกว่าดนตรีใด ๆ ความรัก ความหวัง และความพิศวงในเล่มจึงมิได้เป็นเพียงถ้อยคำของกวี หากคือการส่องกระจกไปยังแก่นแท้ของชีวิตมนุษย์เอง
และเช่นเดียวกับจันทร์เสี้ยวที่ค่อย ๆ เต็มดวง บทกวีใน เสี้ยวจันทรา ก็ส่องแสงให้เราได้เห็นความงามของความไร้เดียงสา ซึ่งแท้จริงแล้วคือบทเรียนที่ลึกซึ้งที่สุดของชีวิต