เก็บเกี่ยวผลแห่งชีวิต

เก็บเกี่ยวผลแห่งชีวิต หรือ Fruit-Gathering คือหนึ่งในมรดกบทกวีที่งดงามที่สุดของรพินทรนาถ ฐากูร เล่มนี้เปรียบเสมือนสวนผลไม้แห่งจิตวิญญาณ ที่กวีได้ก้าวเข้าสู่ฤดูเก็บเกี่ยว และหยิบยื่นผลไม้แห่งปัญญาและความรักให้แก่ผู้อ่านทุกผู้คน
บทกวีในเล่มเต็มไปด้วยแสงทองแห่งการใคร่ครวญ เป็นเสียงของผู้ผ่านเส้นทางแห่งชีวิต ยืนอยู่บนฝั่งอันสงบ และมองย้อนกลับไปยังวันเวลาที่เคยไหวระริกด้วยความฝันและความปรารถนา Fruit-Gathering จึงไม่เพียงแต่เป็นหนังสือกวีนิพนธ์ หากยังเป็นบันทึกแห่งการสุกงอมของจิตใจมนุษย์ เมื่อการแสวงหาภายนอกค่อย ๆ แปรเปลี่ยนเป็นการแสวงหาภายใน
ฐากูรพรรณนาธรรมชาติในเล่มนี้ด้วยความอ่อนโยน ท้องฟ้า สายลม ใบไม้ และเสียงคลื่น ล้วนเป็นสัญลักษณ์ของความเปลี่ยนแปลง และความไม่เที่ยง เขาสะท้อนความงามของการพลัดพราก ความหมายของความรักที่ไม่อาจยึดครอง และความเงียบสงบที่ถือกำเนิดขึ้นท่ามกลางความสูญเสีย
สิ่งที่ทำให้บทกวี Fruit-Gathering งดงามเป็นพิเศษ คือความกลมกลืนระหว่างความศรัทธาและความสงสัย ระหว่างบทเพลงแห่งจิตวิญญาณกับเสียงสะท้อนของความเป็นมนุษย์ ในบทกวีเล่มนี้เราเห็นทั้งการยอมรับในพระผู้สร้างและการตั้งคำถามต่อความเงียบงันของพระองค์ เราเห็นทั้งการปล่อยวางและการโหยหาที่ไม่สิ้นสุด และในความย้อนแย้งนั้นเอง ความงามก็ได้ปรากฏ
การอ่าน Fruit-Gathering จึงเปรียบเสมือนการเดินเล่นในสวนฤดูเก็บเกี่ยว ที่ผลไม้แต่ละลูกคือบทกวี หวานบ้าง ขมบ้าง แต่ล้วนเต็มไปด้วยรสชาติที่เข้าถึงหัวใจ เมื่อปิดเล่มลง ผู้อ่านอาจรู้สึกเหมือนถือผลไม้ลูกหนึ่งไว้ในมือ รู้ว่าไม่อาจเก็บรักษาไว้ชั่วกาลนาน แต่ก็ไม่อาจลืมรสชาติของมันที่ยังติดอยู่ในจิตวิญญาณ