ข้ามเส้นเพื่อน Finally

สวัสดีค่า สำหรับตอนพิเศษในอีบุ๊คภาคนี้ จะเป็นการเล่าเรื่องตั้งแต่การสารภาพรักในวัยเรียน ม.3
จนถึงการกลับมาเจอกันอีกครั้งในวัยทำงาน มีโมเม้นน่ารักเกิดขึ้นมากมายระหว่างทาง
และยังมีโบนัสในปีปัจจุบันที่เป็นบทสรุป จบบริบูรณ์ ของนิยาย 'ข้ามเส้นเพื่อน' ด้วยค่ะ
ผ่านมุมมองการเล่าเรื่องของพระเอกทั้งหมดค่ะ

ฝากรี๊ดผู้น่ารักทุกท่านช่วยอุดหนุนภาคต่อของนิยายข้ามเส้นเพื่อนไปอีกสักเล่มนึงนะคะ ขอบคุณมากๆ ค่า
.
.
.
.
.
คำโปรยในตอนพิเศษของอีบุ๊ค

ไม่นานหลังจากนั้น พอเริ่มกรึ่มๆ ทั้งสองสาวก็ออกไปยืนเต้นเบาๆ ขยับตามเพลง

ผมมองตามไปอย่างอดไม่ได้ จริงอยู่ในหัวมันบอกว่าให้คิดกับเธอแค่เพื่อน แต่ยิ่งได้เห็นเธอทุกวันแบบนี้ บอกตรงๆ ผมมองเธอเป็นเพื่อนไม่ได้เลยจริงๆ

เอณาหมุนตัวเบาๆ ไปตามจังหวะเพลง ยิ่งเวลาเธอมองมาที่ผมแล้วส่งยิ้มแบบนั้นมาให้ ใจผมยิ่งเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมาได้ อดไม่ได้จริงๆ ที่จะมองเธอทุกท่วงท่า

แล้วผมก็เหี้ย เสือกนั่งจินตนาการเรื่องบนเตียงกับเธอในหัว นึกถึงเสียงครางเบาๆ จังหวะการหายใจของเธอ แม่งเอ้ยทำไมผมถึงเป็นแบบนี้วะ เกลียดตัวเองจริงๆ

ผมก้มหน้ารินเครื่องดื่มเข้าปากเพื่อกลบความคิดบ้าๆ นั่น จนกระทั่ง เธอเดินออกไปเข้าห้องน้ำ ผมมองตามจนเห็นเธอไปแล้วจึงหันกลับมาที่โต๊ะ ไม่ทันไร มีผู้หญิงใส่เดรสสีดำ เดินตรงเข้ามาหาผม

"ชื่ออะไรเหรอคะ?"

ผมอึกอักไปนิด หันมองไปทางห้องน้ำ เอณายังไม่เดินออกมา หันไปหาพลอยนิล นั่นก็ยืนคุยหัวเราะกับผู้ชายอยู่อีกฝั่ง คือใจผมตอนนี้ ถ้าไม่ใช่เอณา ผมก็ไม่อยากได้ใครเลย

"ขอโทษครับ คือ"

"ถามชื่อค่ะ ไม่ได้อยากได้คำอธิบาย"

ผมสบตาเธอทันที แต่ปากผมกลับพูดอะไรไม่ออกไปซะดื้อๆ แล้วทันใดนั้น เอณาก็เดินกลับมาที่โต๊ะพอดี ผมรีบหันไปมองเธอ แล้วพูดเร็วๆ ออกไป

"ขอโทษครับ มีแฟนแล้ว"

ผู้หญิงคนนั้นถึงกับชะงัก เธอดึงหน้าใส่ผมทันที ก่อนจะเดินเชิดออกไป ผมรีบหันไปหาเอณา พูดกับเธอตรงๆ

"นั่งอยู่ตรงนี้ก่อนได้มั้ย?"

"อะไรของนายวะ"

เสียงเอณาเริ่มเมานิดๆ แล้วผมก็เหลือบไปเห็นผู้หญิงคนนั้นเริ่มซุบซิบกับกลุ่มเพื่อน ผมจึงขยับตัวเข้าไปใกล้เธอ กระซิบเบาๆ

"ก็เหมือนคนนั้นยังไม่เชื่อว่ะ"

"แล้วไง?"

เธอเงยหน้าถามตาใส ริมฝีปากนั้นเงาวับเหมือนเธอเพิ่งเติมลิปสติกมาใหม่ เล่นเอาผมกลืนน้ำลายลงคอ แล้วคำพูดต่อมา มันก็หลุดปากไปเอง

"ขอจูบได้ปะ"

เธอเบิกตากว้างทันที