เกิดใหม่ครั้งนี้ ข้าจะอ่อยคุณสามีให้ลุ่มหลง

นางคือองค์หญิงจิ้งซี คือพระธิดาเพียงพระองค์เดียวแห่งราชวงศ์แคว้นต้าจิ้ง เมื่อมีพระชนมายุได้สิบเก้าพรรษา ก็ได้รับสมรสพระราชทานจากฮ่องเต้ผู้เป็นบิดา ให้เข้าพิธีมงคลสมรสกับหมอหลวงผู้หนึ่ง ซูเยียน

นางไม่เคยชอบเขา ตลอดชีวิตการแต่งงานไม่เคยมีการพูดกันดีๆ ต่างคนต่างอยู่ราวกับอริศัตรูร่วมชายคา

จนกระทั่งเมื่อองค์หญิงจิ้งซีมีพระชันษาครบสามสิบสามปี นางก็สิ้นพระชนม์ลงจากพิษร้าย...พิษร้ายที่นางคิดว่าเป็นฝีมือสามีนางเอง

เมื่อวิญญาณของนางก็ยังวนเวียนอยู่ นางจึงเฝ้าติดตามสามีไม่ห่าง จึงได้รู้ความจริงหลายอย่างเบื้องหลังใบหน้าเรียบเฉยของเขา

เขารักนางมาก คอยปกป้องนางมาตลอด การตายของนางทำให้เขาทำทุกอย่างเพื่อเปิดโปงความจริง แต่ก็ถูกฆ่าในเวลาต่อมา ไม่ต่างจากนางสักนิด

นางรู้สึกตื้นตันใจ ทั้งเสียใจอย่างสุดซึ้ง

หากได้ย้อนกลับไป นางจะดีต่อเขา แม้เขาจะเมินเฉยนางยังไง นางจะต้องเกาะเขาไว้แน่นๆ ไม่ยอมปล่อยเขาไปอีกแล้ว


เมื่อรู้สึกตัวอีกที นางก็ย้อนกลับไปจริงๆ กลับไปยังตอนที่เราแต่งงานกันได้ครบรอบ1ปี


___________________________________________


ตัวอย่างในเล่ม :

"องค์หญิง... ข้าแค่แช่น้ำก็พอแล้วใช่หรือไม่" น้ำเสียงทุ้มต่ำของเขาเอ่ยถาม ดวงตาหลุบต่ำไม่กล้าสบตานาง

จิ้งซีเลิกคิ้วเล็กน้อย จากนั้นก็ยิ้มบางๆ แล้วลดมือของตนลงโดยไม่ขัดขืน นี่ก็นับว่าก้าวแรกประสบผลแล้ว

ซูเหยียนจึงตัดสินใจหมุนตัว เดินก้าวลงสู่ในอ่างอาบน้ำโดยยังไม่ปลดชุดคลุม แผ่นหลังแน่นตึงเหยียดตรงอยู่เหนือผิวน้ำที่กำลังอุ่นร้อนพอเหมาะ ไอน้ำลอยระเหยแตะปลายจมูก กลบกลิ่นของสมุนไพรในน้ำจนเหลือเพียงความผ่อนคลายบางเบา

แต่ยังไม่ทันให้เขาผ่อนคลายได้จริงจัง ซูเหยียนก็เห็นว่าจิ้งซีกำลังเริ่มถอดชุดของตัวเองออกต่อหน้าต่อตา

"องค์... องค์หญิง!" เขาเบิกตากว้าง เอ่ยอย่างตะกุกตะกัก พลางรีบหันหลังมองไปทางอื่นทันที "ท่าน... จะลงมาด้วยหรือ?"

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ซูเหยียนก็รู้สึกได้ถึงแรงกระเพื่อมของน้ำ บ่งบอกว่านางได้ลงมาแล้ว เขาหัวใจกระตุกวูบ ก่อนจะได้ยินเสียงนุ่มดังจากด้านหลังดังขึ้น

"ข้าเหนื่อยมาทั้งวันเหมือนกัน ย้ายของเจ้าจนแทบไม่ได้พัก จะไม่ให้ข้าลงแช่เพื่อความผ่อนคลายบ้างหรือไร?" น้ำเสียงของนางแฝงความยั่วเย้าอยู่ในที

ซูเหยียนทำท่าจะลุกขึ้นในทันที แต่ยังไม่ทันพ้นขอบอ่างดี จิ้งซีก็รีบเอ่ยขึ้นเสียงเด็ดขาด

"ห้ามไปไหนทั้งนั้น!" สุดท้ายนางก็ไม่พ้นต้องออกคำสั่งกับเขาอีก มิเช่นนั้นเขาก็จะดื้อไม่ยอมนาง

คำสั่งนี้ทำให้เขานิ่งค้างอยู่ในท่านั้น "ข้าว่านี่... ไม่ค่อยเหมาะสมนัก"

ทันทีที่เขาเอ่ยจบ เสียงหัวเราะใสๆ ก็ดังขึ้นก่อนเอ่ย "มีอะไรไม่เหมาะสมกัน ในเมื่อเราเป็นสามีภรรยา"



___________________________________________

#อบอุ่นหัวใจ
#ปมเล็กๆพอคลายเรื่อง

อ่านคลายเครียดในวันหยุด