หมาโบ้คนนี้พี่จอง

เธอจำเป็นต้องวางแผนการ เลี้ยงเด็กข้างบ้านให้เป็นสามีแห่งชาติ เพราะดันพลาดท่าตกหลุมรักเขาตั้งแต่สิบขวบ! แต่พอเลี้ยงจนโต หมาโบ้ ที่เคยเชื่องก็กลับกลายเป็นหมาป่าที่จ้องจะ ขย้ำ' เจ้าของคืนไม่เว้นวัน!

...
"ถ้ามีใครถามว่านายโตมายังไง ห้ามบอกใครนะว่าฉันเป็นคนเลี้ยง"
"ทำไมล่ะ ก็เหม่ยเป็นคนเลี้ยงเราจริงๆ นี่นา"
"ถ้าอย่างนั้นฉันก็จำไม่ได้ว่าเคยเลี้ยงนายให้เป็นคนลามกขนาดนี้!"
"งั้นเรามาทบทวนความทรงจำกันหน่อยดีไหมครับ จะเอาตอนที่เล่นผีผ้าห่ม หรือเล่นพ่อแม่ลูกดี"
หญิงสาวได้แต่ยกมือกุมขมับ นี่สินะที่เขาเรียกว่า เขวี้ยงงูไม่พ้นคอ งูน้อยที่เธอเฝ้าฟูมฟักมากับมือ บัดนี้ได้กลายเป็นงูใหญ่ เอ่อ...ต้องเรียกว่าเป็นอันธพาลไซส์ยักษ์ประจำห้องนอนไปเสียแล้ว แถมยังคอยหาโอกาส รัด เธอไม่เว้นว่าง ชีวิตที่เคยออกแบบได้ทุกกระเบียดนิ้ว ตอนนี้แม้แต่จะกระดุกกระดิกตัวหนีก็ยังทำไม่ได้!

เฮ้อ กรรมของรินรดาโดยแท้!


เพราะชื่อของเราสองคนต่างก็มีคำว่า ริน แถมยังตัวติดกันราวกับฝาแฝดตั้งแต่จำความได้ จึงไม่น่าแปลกใจที่ไม่ว่าใครต่างก็คิดว่าเราเป็นพี่น้องกัน หารู้ไม่ว่า คนที่วางตัวเป็นพี่สาวผู้สุขุมมาตลอดสิบกว่าปี...บัดนี้ภายในใจกลับเกิดคลื่นอารมณ์สั่นไหวอย่างรุนแรง ใช่แล้ว จู่ๆ เธอก็ตกหลุมรักเด็กชายตรงหน้าเข้าอย่างจัง เพียงเพราะได้เห็นเขา ใส่แว่นตา ชั่วขณะหนึ่งเท่านั้น! ไอ้ความวิ้งๆ กับออร่าสีชมพูฟรุ้งฟริ้งที่ลอยอยู่รอบตัวเขานี่มันคืออะไรกัน! จู่ๆ รูม่านตาของเธอมีปัญหา หรือเพราะหัวใจมันทำงานผิดพลาดกันแน่!

ใครจะไปคิดว่าสาวใหญ่ในร่างเด็กน้อยอย่างเธอ จะมาเผลอใจสั่นให้กับเด็กชายผู้ไม่ประสีประสาคนหนึ่ง ซ้ำร้ายเด็กคนนั้นยังเป็น หมาโบ้ ที่เธอปั้นมากับมืออีกต่างหาก!

เฮ้อ กรรมของรินรดา!

...