เซี่ยหวั่นภรรยายอดดวงใจนายทหารยุค 80

“เรื่องบะหมี่ ให้ฉันทำเถอะ คุณฝึกมาทั้งวันคงเหนื่อยแล้ว ไปนั่งพักก่อนดีกว่า”
ประโยคนี้ราวกับเป็นระเบิดลูกเล็กๆ ที่ลงกลางใจของเสิ่นเทียน ให้เธอทำ ผู้หญิงที่ไม่เคยย่างกรายเข้าใกล้ห้องครัวเลยน่ะหรือ ผู้หญิงที่แม้แต่ต้มน้ำยังทำไม่เป็นน่ะหรือ
“ไม่ต้อง” เขาปฏิเสธทันควัน “ฉันทำเองได้”
“ฉันทำได้จริงๆนะ” เซี่ยหวั่นยืนกรานเบาๆ เธอมองสบตาเขาตรงๆ อย่างไม่หลบเลี่ยง “ถือว่า เป็นการขอโทษเรื่องซุปไก่ก็แล้วกัน”