ของตายดิ้นได้

'พชร + ม่านบุษยา'

+++++

จาก 'ของเล่น' ชั่วคราว
ก้าวเข้าสู่สถานะ 'ของตาย' ไร้ราคา
แต่นั่นไม่ใช่ 'ม่านบุษยา'
ที่หล่อนยอมเป็นของเล่นของ 'พชร'
ก็เพราะความจนตรอกบีบคั้น
แต่เมื่อสัญญาสิ้นสุด ของเล่นอย่างหล่อนจะโบยบิน
แม้จะเจ็บเจียนตายที่ต้องควักหัวใจตัวเองทิ้ง
ก็จะไม่ยอมเป็น 'ของตายไร้ค่า' ของใคร

+++++

พชรเดินเข้ามาใกล้ กระชากมือที่กุมผ้าเช็ดผมออก พร้อมบีบข้อมือแน่น
"แล้วทำไมต้องทำหน้าแบบนั้นในร้าน"
"บัวไม่ได้ทำหน้าอะไรเลยนะคะ"
"เธอจ้องฉัน! เหมือนจะให้คนอื่นรู้"
"เหรอคะ! แต่บัวจำได้ว่าบัวไม่ได้ทำอะไรเลย"
"เธอทำ!"
เสียงคุกคามและมือก็บีบแน่นจนหล่อนเจ็บ แต่มันยังน้อยไปกว่าใจ ตอนนี้ก็ไม่ต่างจากถูกบีบและขยี้ซ้ำๆ
"โอเคค่ะ บัวทำก็ได้"
"ไม่ต้องมาประชด"
"คุณเพชรจะเอายังไงคะ พอบัวบอกว่าบัวไม่ได้ทำ คุณเพชรก็จะให้บัวทำ พอบัวบอกว่าทำ คุณเพชรก็หาว่าบัวประชด"
"ไม่ต้องมาเล่นลิ้นเลย บัว... เธอไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะ"
"ใช่ค่ะ! บัวไม่เคยเป็นแบบนี้ และไม่คิดจะเป็นด้วย เป็นคุณเพชรนั่นแหละ ที่ทำให้บัวเป็นแบบนี้"
"ก็ฉันบอกให้เธออยู่เฉยๆ ไง ฉันจะจัดการทุกอย่างเอง ทำไม! การเป็นเมียฉันเงียบๆ มันลำบากมากนักหรือไง ทีอีตอนอยากได้เงินฉัน อะไรก็ได้ไม่ใช่เหรอ ก็นี่ไง! ฉันจะให้เงินเธอ จะเอาอีกกี่ล้าน บอกมา! ห้าล้าน สิบล้านพอไหม แลกกับให้เธอเงียบ"
เงียบ... ม่านบุษยาเงียบไปจริงๆ ก็หล่อนจะพูดอะไรได้อีก ในเมื่อพชรพูดมันออกมาหมดแล้ว เขาแค่ต้องการให้หล่อนเป็นเมียเก็บ เมียน้อย เป็นของตายของเขาต่อไป ก็เท่านั้น
"หึ... เงียบอีกแล้ว พอเถียงไม่ได้ก็เงียบ"
เขาเกลียดท่าทางถือดีแบบนี้ของม่านบุษยาที่สุด
มีอะไรดี ถึงได้ถือดีแบบนั้น
"แล้วคุณเพชรอยากให้บัวพูดอะไรคะ"
"พูดอะไรก็ได้ ที่ไม่ได้มาจากท่าทีจองหอง อวดดีแบบนี้"
"ค่ะ"
ม่านบุษยารับคำเบาๆ อกอวบอิ่มกระเพื่อมขึ้นน้อยๆ อย่างคนสั่นสะอื้น หล่อนมองเขา ยิ้มอย่างอ่อนโยนที่สุด
"จะไม่มีเหตุการณ์แบบวันนี้เกิดขึ้นอีกค่ะ บัวขอตัวไปนอนก่อนนะคะ"
ม่านบุษยากำลังลองดี
"มานี่เลย"
"คุณเพชร!"
ร่างกายชาวาบเมื่อถูกฝ่ามือใหญ่คว้าข้อมือแล้วกระชากไปเหวี่ยงลงที่โซฟาตัวเดิม ตัวที่ความร้อนแรงพลุ่งพล่านเมื่อคืนที่ผ่านมา และตอนนี้มันจะเริ่มต้นอีกครั้ง
ความรุนแรงที่พชรจะทำกับหล่อนเป็นครั้งที่ 2
"คุณเพชร! อย่าทำกับบัวแบบนี้นะ บัวไม่เต็มใจ!"
"ฉันจ่ายเงิน ฉันจะทำอะไรกับเธอก็ได้"
"แต่คุณเพชรกำลังจะข่มขืนบัว"
"มาดูกันว่าฉันข่มขืนหรือเธอขย่มฉัน"
"คุณเพชร! ไม่นะ!"
พชรไม่รอช้ากระโจนเข้าใส่ร่างแบบบางอย่างห้ามตัวเองไม่ได้ เขาอยากกำราบใบหน้าถือดีนั้นว่าอย่าท้าทาย
ความรู้สึกว่ากำลังเอาชนะหล่อน มันทำให้เขายิ่งร้อนรนไปหมด อยากจะครอบครองหล่อนหนักๆ หน่วงๆ อยากจะกระแทกกระทั้นให้หล่อนกรีดร้องครวญครางแต่เพียงชื่อเขา และอยากให้หล่อนไม่จากไปไหน

+++++

- สำหรับผู้ใช้ระบบ iOS กดซื้อผ่าน safari หรือ www.mebmarket.com จะได้ราคาที่ถูกกว่านะคะ