ไม่สวยแล้วไง อย่าหลงรักก็แล้วกัน

ด้วยความเข้าใจผิด เพทายจึงตอบตกลงรับชฎาเข้ามาอยู่ร่วมชายคาเดียวกัน แต่เมื่อเขาพบเธอเป็นครั้งแรกทำให้เขารู้สึกประหลาดใจอย่างบอกไม่ถูก แต่ว่าความดื้อรั้นของชฎาไม่ยอมจบง่ายๆ จึงทำให้เพทายคิดจะปราบพยศโดยการกลั้นแกล้งเธอ

ยิ่งอยู่ใกล้ ยิ่งอยากแกล้ง แต่พอได้เห็นน้ำตาของคนตัวเล็ก จิตใจเขาก็เจ็บแปลบอยู่เหมือนกัน เรื่องราวระหว่างเขาและเธอจะเป็นเช่นไร สามารถอ่านกันได้แล้วนะคะ

"ฉันอยากออกไปข้างนอกอยู่ค่ะ แต่ฉันไม่รู้เส้นทางที่จะไป..."

เพทายบ่นเสียงเบา

"ยัยเฉิ่ม เดี๋ยวรออีกสามสิบนาทีเสร็จธุระแล้วจะพาไป แค่ตอนนี้ไม่ต้องกวนใจฉันก็พอ"

แล้วก็เดินจากขึ้นไปบนชั้นสองกับหญิงสาว สายตา หู และความคิดของชฎาสังเกตทุกอาการ ถามตัวเองในใจว่า...ทำไมเพทายต้องใจดี เอาอกเอาใจพูดเพราะกับผู้หญิงคนนี้ แต่กับเธอกลับพูดจาหยาบคาย เย็นชา แตกต่างกันราวฟ้ากับเหว

ธุระอะไรสามสิบนาที...ความสงสัยก่อตัวชัดเจน ในที่สุด เธอทนไม่ไหว เดินขึ้นบันไดไปชั้นบนเพื่อดูว่าทั้งสองทำอะไรกัน ภายนอกอาจดูสงบ แต่สิ่งที่ได้ยินจากห้องข้างๆ กับห้องตัวเองกลับเป็นเสียงครวญครางรุนแรงของหญิงสาว

เสียงนั้นชัดเจน ไม่น่าจะเข้าใจผิดได้ สายตาของชฎาเบิกโพลง ใจกระตุก นี่หรือ "คนดี" ที่ใคร ๆ เอ่ยถึงสวนทางกับภาพลักษณ์ที่เสี่ยเจียงขยายความไว้กับเตี่ยของเธอโดยสิ้นเชิง

!!!!!!!