กันเกรากระอวล

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดินอีกนิดเดียวก็ถึง" กันเกราผ่อนคลายขึ้นมากไม่ได้นึกกลัวเขาแต่ก็เกรงใจอยู่ดีที่เขาจะไปส่ง "เกรงใจคุณหนะค่ะ คุณต้องเสียเวลาไปส่งพวกฉันอีก" เพราะไม่ได้สนิทนักกันเกราไม่กล้าใช้จ๊ะจ้ะเหมือนคุยกับพ่อแม่หรือคนสนิท
"มาเถอะ จะไปซื้อของไม่ใช่หรือถึงบ้านช้าเดี๋ยวตลาดวายนะ" สายตาพฤทธิ์นุ่มลึก


กันเกราเติบโตมาด้วยความรักอันล้นเปี่ยม เธอมีความฝัน อย่างน้อยที่สุดคือเรียนให้สูงได้ทำอาชีพที่ตัวเองรักและมีเงินทองไว้ใช้จ่าย แล้วเธอคงจะหาผู้ชายดี ๆ สักคนได้ไม่ยากเย็น เธอรักการทำขนม รักการเรียน และบางทีก็อาจจะถึงเวลาเร็วกว่าที่เธอคิด เวลาที่เธอจะต้องนึกถึงความรักอย่างหนุ่มสาวขึ้นมาบ้างแล้ว


กันเกราฟุ้งแล้วกระอวลไกล
สุดฤทัยไขว่คว้ามาถนอม
พิลาวัณย์แสนสุดภมรตอม
ไม่สิ้นหอมมณฑาทิพย์ดาษดา
นวลอนงค์คงศักดิ์สงวน
ควรแม่ควรกระอวลไกลสุดเวหา
งามทรง งามพักตร์ งามกิริยา
งามยิ่งกว่าคือกมลเจ้าทรามเชย


หากผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
ผู้แต่ง : ถักเดือนทอดาว
นักวาดปก : Pla2FFF
ออกแบบชื่อเรื่อง : cnanow typography

แนะนำให้ซื้อในระบบแอนดรอยด์จะถูกกว่ามากค่ะ