ข้านี่แหละฮูหยินเล็กของเจ้าคนเสเพล

เมื่ออยู่ ๆ ข้าก็ต้องมาแต่งกับบุรุษเสเพลอย่างเขา โจวลี่ถัง นอกจากใบหน้าที่หล่อเหลา เขาก็ไม่มีอะไรคู่ควรกับข้าสักนิด!

"กล้าดียังไงถึงบังคับข้าแต่งกับเจ้า!" ทันทีที่ร่างสูงโน้มกายลงมาหาข้า ข้าก็ไม่รอช้าที่จะผลักอกแกร่งของเขาสุดแรง จนร่างสูงซวนเซไปด้านหลัง
"?" ลี่ถังขมวดคิ้วด้วยความงงงวย
"ข้าถามว่ากล้าดีอย่างไร ถึงได้ไปร้องขอให้ฝ่าบาทมอบข้าให้เจ้า!" ข้าลุกขึ้นชี้หน้าเขาอย่างไม่พอใจ ถึงแม้ว่าเขาจะมีรูปโฉมที่หล่อเหลาเสียจนข้ารู้สึกผิดที่จะทำร้ายใบหน้าหล่อ ๆ นั้นของเขาให้มีรอยบาดแผล
"อุ๊บ!? ฮ่าๆ" ลี่ถังหลุดหัวเราะออกมาราวกับสิ่งที่ข้าถามเป็นเรื่องตลกของเขา
"จะ เจ้าหยุดนะ!" ข้าโวยวาย
"ฮ่าๆ ข้าว่าแล้วว่าข้าเลือกไม่ผิด" ลี่ถังหัวเราะชอบใจ เขาลุกขึ้นจากพื้นทั้ง ๆ ที่ยังคงหัวเราะ
"เจ้า! เจ้ากล้า!" หน็อยดูถูกข้าเกินไปแล้ว ข้าก้มลงถอดรองเท้าที่กำลังสวมใส่ พุ่งเข้าไปตีเขาสุดแรงที่มี