หมิงฮุ่ยหวานใจนายทหารสุดหล่อ 1980

เธอหันสายตาไปทางหงฮวาและหมิงอิงที่นั่งหน้าตึงอยู่ "ตั้งแต่วินาทีที่พวกคุณวางแผนจะเอาของที่เป็นของฉันไป ความผูกพันระหว่างเรามันก็ขาดสะบั้นลงแล้วค่ะ"
หมิงฮุ่ยสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเอ่ยประโยคที่เด็ดขาดที่สุดออกมา "ฉันจะไปปักกิ่ง ฉันจะตั้งใจเรียนให้ดีที่สุด แต่ฉันจะทำเพื่อตัวของฉันเองและเพื่อแม่ผู้ล่วงลับของฉันเท่านั้น"
"สำหรับครอบครัวนี้นับตั้งแต่วินาทีที่ฉันก้าวเท้าออกจากประตูบานนี้ไป ขอให้ถือว่าเราเป็นแค่คนแปลกหน้าต่อกัน อย่าได้หวังว่าจะได้เงินจากฉันแม้แต่เฟินเดียว และอย่าได้หวังว่าฉันจะกลับมาอีก"
"ฉัน หมิงฮุ่ย ณ วินาทีนี้เป็นต้นไปไม่ได้ติดหนี้อะไรครอบครัวนี้อีกแล้ว"
ราวกับระเบิดเวลาถูกจุดขึ้น
"นังลูกอกตัญญู" หมิงเซี่ยตวาดลั่นจนหน้าแดงก่ำ เขาชี้หน้าด่าเธอด้วยความโกรธจัด
"นังอสรพิษฉันไม่น่าเลี้ยงแกมาให้เปลืองข้าวสุกเลย"
หงฮวาเองก็กรีดร้องออกมาอย่างไม่อาจเก็บอาการได้อีกต่อไป "แกกล้าดียังไง แกมันเนรคุณ"