Insidious Prince ผู้ชายร้ายกาจ

“คีย์กับไซเซน เรา…..” ฉันกลืนน้ำลายลงคอ รู้สึกลำคอตีบตันจนพูดอะไรไม่ออก

“เราอะไร?” พี่ไวน์ก้มหน้าลงมาใกล้เรื่อยๆ มันใกล้เสียจนฉันสัมผัสได้ถึงลมหายใจของเขา ฉันเอนหน้าหนีจนติดเบาะรถแต่เขาก็ยังตามมาติดๆ

“พี่ไวน์ ถอยออกไปก่อนสิ ใกล้แบบนี้คีย์คุยไม่ถนัด” ฉันดันหน้าอกเขาแล้วบอกเสียงสั่นๆ รู้สึกหัวใจเต้นโครมครามจนแทบทะลุออกมาด้านนอก กลิ่นกายของพี่ไวน์ทำให้ฉันคิดถึงเขาและรู้สึกอยากกอดเขาขึ้นมา

“เรามีเรื่องต้องคุยกันอีกยาวคีย์ พี่ไม่คุยแค่นี้แน่”

“ก็ถอยออกไปสิ” ฉันก้มหน้าก้มตาหลบสายตาแวววาวของเขา มันเขินนะ มาใกล้ชิดกับผู้ชายที่ตัวเองรักหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาตั้งหลายปีแบบนี้

“ถอยแน่แต่อยากได้คำตอบหนึ่งข้อ ถ้าได้แล้วจะถอย” พี่ไวน์กระซิบชิดหูฉัน สัมผัสเย็นๆ ที่ใบหูทำให้ฉันสะดุ้ง หลับตาปี๋

“คะ….คำตอบอะไร?”

“ยังไม่ลืมสัมผัสของพี่ใช่มั้ย?”