เฮียจะไม่ทน!

เกิดเรื่องราวมากมายในชีวิตไอ้ล็อตเต้ตัวน้อยๆที่จากบ้านมาเรียนเมืองกรุง แต่ก็ไม่คิดว่าจะได้เป็นเด็กเสี่ยอาเฮียแก่แต่หน้าหล่อแบบนี้

ตอนแรกนึกว่าแค่กวนตีนผมเล่นเพราะหมั่นไส้ หลังๆเริ่มออกแนวอาหวังละ

"จะจับกิน" พูดจบก็คว้าหมับเข้าที่ต้นขาผมทั้งๆ ที่กำลังขับรถ

"เห้ยยยย ไม่ได้ไม่ได้ไม่ได้ วันนี้ไม่ได้ ห้องผมรกมากกกก รกแบบไม่มีที่ยืนเลยล่ะ!" ปัดออกพรึบสุดแรงเกิด ที่จริงผมก็อยากลอง แต่ว่ามันยังเตรียมใจไม่เสร็จ ขอเวลาอีกสักอาทิตย์ได้มั้ยจ๊ะพี่จ๋า

"ก็ไม่บอกแต่แรก" รอยยิ้มหวานหยดถูกส่งมาให้ผม ก่อนที่สามสิบวิต่อมาเขาจะเลี้ยวขวาออกนอกเส้นทางกลับหอผม

"ไปหนะ"

"ห้องฉัน"

"บอกตอนไหนว่าจะไป!" กรี้ดดดดดด

"บอกตอนนี้เลยสิ" โว้ยยย

"ไม่! เอา!"

"เด็กสมัยนี้เอาใจยากจัง" แม้จะบ่น ทว่าผมแอบเห็นร้อยยิ้มสุดโฉด!แถมชั่วช้า!ไอ้แก่สารเลวมาจากเขา ไม่สิ เขาตั้งใจยิ้มให้ผมเลยล่ะ ไอ้การเหล่ตามามองแบบเหนือกว่านั่นด้วย

ยั่วมาก ยั่วลมมอหอมาก! อย่าให้ไอ้ล้อตเต้ของขึ้นนะเว้ย!

อย่านะ

แก่แล้วก็ไม่ดูสังขาร หื่นไม่รู้เวล่ำเวลา!

#เฮียวิรุธตาลุงแก่