มู่หรงอิงทะลุมิติมาเป็นไทเฮาน้อยป่วนวังหลวง

"ถวายพระพรฝ่าบาท" นางย่อกายลงอย่างนอบน้อม
"เสด็จแม่ดูสบายพระทัยดีนี่" เขากล่าวพลางเดินเข้ามาใกล้ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ยังคงประดับอยู่บนใบหน้า "ลูกได้ยินว่าตอนนี้ในตำหนักคุนหนิงมีการละเล่นใหม่ที่เรียกว่า 'ไพ่ต๊อก' กำลังเป็นที่นิยมอย่างยิ่ง"
"เป็นเพียงการละเล่นแก้เบื่อของพวกนางกำนัลเท่านั้นเพคะ ไม่ได้สลักสำคัญอันใด" มู่หรงอิงตอบเรียบๆ
"เช่นนั้นหรือ?" อวี้เซียนหรี่ตามองนาง "ลูกกลับคิดว่า...คนที่สามารถคิดค้นเกมที่ต้องใช้ทั้งสติปัญญาและโชคช่วยเช่นนี้ได้ ย่อมไม่ใช่คนธรรมดา" เขาก้าวเข้ามาใกล้อีกนิด จนมู่หรงอิงได้กลิ่นหอมของไม้จันทน์จากตัวเขาชัดเจน "บางครั้ง...ลูกก็สงสัย ว่าภายใต้ท่าทีสงบนิ่งของเสด็จแม่นั้น...กำลังซ่อนแผนการที่น่าทึ่งอะไรเอาไว้อีก"
มู่หรงอิงเงยหน้าสบตากับเขาตรงๆ "ฝ่าบาททรงจินตนาการล้ำเลิศเกินไปแล้วเพคะ หม่อมฉันเป็นเพียงสตรีในวังหลัง จะมีแผนการอันใดได้ นอกเสียจากคิดว่าจะปรุงชาอะไรดื่มในวันพรุ่งนี้ดี"
"ฮ่าๆๆ" อวี้เซียนหัวเราะออกมาเสียงดัง "เสด็จแม่ช่างปากแข็งนักเอาเถอะ ในเมื่อไม่ยอมรับก็ไม่เป็นไร"