บ้านเล็ก หัวใจใหญ่

เสียงเห่าหอนเบา ๆ ดังขึ้นทุกค่ำเหมือนเป็นนาฬิกาปลุกที่คอยบอกว่าคืนนี้เธอไม่ได้อยู่คนเดียว
ข้าวหอมลากกระเป๋าเดินเข้ามาในบ้านไม้เล็ก ๆ ที่เพิ่งซื้อไว้ด้วยเงินเก็บก้อนสุดท้าย หลังจากชีวิตคู่พังทลาย ทุกอย่างรอบตัวเงียบจนได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองชัดเจนเกินไป

“กลับบ้านแล้วนะ...” เธอพึมพำกับตัวเอง พลางถอนหายใจยาว
“เจ้าอะไรเนี่ย... มารอฉันทำไมทุกวันเลยนะ” ข้าวหอมยิ้มจาง ๆ พร้อมย่อตัวลูบหัวมัน

ข้าง ๆ กัน ยังมีแมวสีส้มตาโต นั่งมองเธอเงียบ ๆ เหมือนคอยสำรวจว่าเจ้าของบ้านคนใหม่จะใจดีพอหรือเปล่า

บ้านที่เงียบเหงาเริ่มอบอุ่นขึ้นอย่างไม่รู้ตัว จากสิ่งมีชีวิตตัวเล็ก ๆ ที่ไม่เคยเรียกร้องอะไร นอกจาก... ความรักเพียงนิดหน่อย