เมียบังเอิญคุณหมอเสเพล

นับเดือน...เธอคือเมียบังเอิญที่เขาไม่ได้ตั้งใจจะมี
เมฆา...คุณหมอเสเพลคนนั้นที่ตั้งใจตกกระไดพลอยโจน
---------------------------------------------------------------------------------
“พี่ก็รู้ว่ามันไม่มีเรื่องของเรา”
“เธอพูดไป ใครจะเชื่อ” เขามองคนที่เม้มปากเป็นเส้นตรง
นับเดือนคิดอะไรหลายอย่าง มองเขาที่ยังไม่เห็นพูดอะไรที่ดีกว่าก่อนหน้านี้เลยสักคำ
“ถ้าพี่เมฆยืนยันว่ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทุกคนก็ต้องเชื่อพวกเรา”
“เธอก็เห็นพี่สาวฉันแล้วนี่ พี่มอลเขาเชื่อฉันไหมล่ะ”
“ไม่รู้ล่ะ นับจะไม่แต่งงานกับพี่”
“เพราะอะไร” เขารวบคนตรงหน้าให้ขยับมาเผชิญหน้ากันในระยะประชิด
“พี่เป็นคนเจ้าชู้ กินเหล้า...”
“สูบบุหรี่ มั่วผู้หญิง...” เขาจงใจต่อประโยคคนที่รู้ดี “เธอมันพยศ รู้ตัวไหม” เขาเพิ่งเห็น เพิ่งได้สัมผัสว่าเธอดื้อด้านไม่ได้หัวอ่อนอย่างที่มักแสดงออกต่อหน้าผู้ใหญ่
“ก็ดีกว่าคนเสเพลแบบพี่ก็แล้วกัน”
“ปากเก่ง...” เขาบีบคางคนช่างพูด บีบจนปากอวบอิ่มมันยู่
“ปล่อยนะ ไอ้คนบ้า!”
เขามองคนที่ตีมือเขาแรงๆ เธอสู้คนหรือจะพูดให้ถูก เธอสู้แค่เขานี่ล่ะ
“อื้อ...ไอ้บ้า...อื้อ...” เธอถูกเขาจูบอย่างดูดดื่มอีกแล้ว
แล้วจริงๆ ไอ้คนที่บ้าก็เธอนี่ล่ะ ที่ไม่ได้ขัดขืน แถมยังถูกจูบอย่างต่อเนื่อง จูบเท่าไหร่ก็เหมือนจะไม่อิ่มไม่พอ
“พอแล้วค่ะ” เธอเบือนหน้าหนี แต่เขาก็ไม่ได้หยุดจูบที่แก้ม
ตอนนี้ที่นับเดือนเริ่มกลัวคือกลัวคนในบ้านจะออกมาเห็นซีนร้อนนี่
“ทำไม ไม่ชอบจูบของเราบ้างเหรอ”
เธอหันไปมองคนที่กล้ากระซิบถาม เสียงว่าหวานแล้ว ตาพี่เมฆยิ่งหวานฉ่ำจนเธอทำตัวไม่ถูก
“พี่ลืมกินยาหรือว่ากินผิดโดสคะ”
เมฆายิ้มมองคนที่ทำท่าสับสนหรือที่ผ่านๆ มา เขาจะใจร้ายกับอดีตน้องสาวคนสนิทมากไปหน่อย
“พี่ชอบจูบของเรานะ”
แล้วดูเขาตอบสิ เขาทำให้เธอหน้าร้อนไปหมด นี่มันอะไรกัน