ดวงใจโกศล

คุณหมอลุกขึ้นเดินเข้ามาหาแก้วใจ ก่อนจะใช้หูฟังแนบไปที่หน้าอกของเธอ แก้วใจตัวแข็งทื่อเพราะใบหน้าของเขากับเธอห่างกันแค่คืบ
"คุณคุณจะทำอะไรคะ?"
"ไม่ต้องกลัว ผมแค่จะฟังเสียงหัวใจของคุณว่าเต้นเป็นยังไงบ้าง"
"แล้วแล้วมันต้องใกล้ขนาดนี้เลยเหรอคะหมอ"
"ผมจะได้ฟังชัด ๆ ไง ว่าคุณจะมีอาการเหมือนแม่คุณหรือเปล่าอืมหัวใจเต้นดี"
เขาพูดเพียงเท่านั้นแล้วก็เดินกลับไปนั่งเก้าอี้ตามเดิม
แก้วใจนั่งนิ่ง ใบหน้าแดงก่ำราวกับไฟลาม เธอรีบยกมือกุมหน้าอกตัวเองอย่างห้ามไม่อยู่ หัวใจที่เพิ่งถูกเขาตรวจด้วยหูฟังยังเต้นแรงไม่หยุด จนเธออดเถียงในใจไม่ได้
"หมอบอกว่าหัวใจเต้นดี แต่ที่มันเต้นแรงขนาดนี้เพราะใครกันแน่ล่ะ"
หมอโกศลวางหูฟังลงบนโต๊ะอย่างปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ท่าทางสุขุมเยือกเย็นต่างกับความรู้สึกวุ่นวายของเธอโดยสิ้นเชิง
"คุณไม่ต้องกังวลเกินไป" เขาเอ่ยเรียบ ๆ
"ผมต้องแน่ใจว่าคุณไม่เป็นเหมือนแม่คุณ เพราะภาวะหัวใจมันอาจถ่ายทอดได้"
แก้วใจเงยหน้าขึ้น ดวงตาสั่นไหว "แต่คุณทำแบบนี้ ฉันตกใจหมดเลย"
เขามองนิ่ง ก่อนตอบสั้น ๆ "คุณจะได้ไม่ลืมว่าตัวเองก็ต้องดูแลสุขภาพเหมือนกัน"
เธอกัดริมฝีปากแน่น พยายามหาคำพูดมาตอบกลับ แต่กลับได้ยินเพียงเสียงหัวใจของตัวเองที่ยังเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ
แล้วหมอโกศลก็พูดขึ้นอีกครั้ง น้ำเสียงต่ำทุ้มแต่มีแววจริงจังมากกว่าเดิม
แล้ว.... ความตกใจที่สอง.. ก็ตามมาอย่างไม่ทันตั้งตัว
หมอโกศลที่เธอเห็นว่าเป็นคนสุขุม สุภาพกับคนไข้มาตลอด กลับถามคำถามโต้ง ๆ ใส่เธออย่างไม่อ้อมค้อม
"มีผัวหรือยัง"
แก้วใจชะงัก หูอื้อราวกับฟังผิด "หะหมอว่าไงนะคะ?"
"ผมถามว่าคุณมีผัวหรือยัง" เขาพูดซ้ำชัดถ้อยชัดคำ มือยังคงเขียนชาร์ตบันทึกการตรวจ ไม่แม้แต่จะเงยหน้ามองเธอ
แก้วใจขมวดคิ้วแน่น เสียงสั่นปนหงุดหงิด
"ฉันจำเป็นต้องตอบด้วยเหรอคะ"
"ต้องตอบสิ" น้ำเสียงเขานิ่ง แต่เด็ดขาด
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับโรคที่แม่ฉันเป็นคะ" เธอพยายามหาเหตุผล
เขาหยุดเขียนชั่วขณะ ก่อนตอบเสียงเรียบ
"ไม่เกี่ยวกับแม่คุณแต่เกี่ยวกับงานที่เราตกลงกัน"
คำตอบนั้นทำให้แก้วใจยิ่งรู้สึกเหมือนถูกกดให้จนมุม เธอทำท่าอึกอักไปชั่วครู่ ก่อนสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ รวบรวมความกล้า
"ไม่มี" เธอตอบห้วน ๆ ในที่สุด
หมอโกศลยังคงเขียนต่อ ราวกับไม่ได้ใส่ใจคำตอบมากนัก แต่กลับถามต่อโดยไม่เหลือบตามอง "ไม่มีนี่หมายถึงมี แต่ไม่เป็นตัวเป็นตน หรือไม่มีเลย"
แก้วใจเม้มปากแน่น ความอดทนใกล้จะถึงขีดสุด นี่ถ้าไม่ใช่เพราะบุญคุณที่เขาช่วยแม่ไว้ ป่านนี้เธอคงเดินหนีออกจากห้องไปแล้ว!
"ไม่มี" เธอพูดชัดถ้อยชัดคำ กัดฟันแน่น "ไม่เคยมีผัว และไม่เคยมีแฟน!"
หมอโกศลหยุดเขียนทันที เขาวางปากกาลงอย่างใจเย็น ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตาเธอตรง ๆ สายตาคมคายคู่นั้นกดทับจนเธอเผลอกลั้นหายใจ
เขายกยิ้มบาง ๆ ที่มุมปาก "อยากรู้แค่นี้แหละ"
-จบดี
-ไม่มีนอกกายนอกใจ
-คุณหมอน่ารักมาก