SET ทาสสวาท ( ทาสปรารถนารัก + ทาสรักบำเรอ + ทาสเชลยรัก )

ทาสเชลยรัก
เพราะถูกจับคลุมถุงชน และสถานการณ์บีบบังคับ
'อันดา' จึงต้องหนีออกจากบ้านเพื่อขอความช่วยเหลือจากใครสักคน
ทว่า... โชคชะตาก็เล่นตลก เพราะการหนีในครั้งนี้กลับพันธนาการเธอไว้กับ 'ชีคราเชน' บุคคลสำคัญที่คนทั้งประเทศต่างให้ความยำเกรง และหวาดกลัว!!

“รู้ไหมสาวน้อย สายตาของเธอกำลังเชิญชวนฉันอยู่”
อันดาเม้มปากเป็นเส้นตรงหน้าร้อนผ่าว หัวใจเต้นรัวแรง เธอไม่อยากเชื่อว่าชีคราเชนจะอ่านความคิดของเธอออก!
“ท่านนายพลอาจคิดไปเองก็ได้”
“ถ้างั้นต้องลองพิสูจน์ดู”
พอชีคราเชนลุกขึ้นยืนผ้าขนหนูที่พันเอวสอบไว้อย่างหมิ่นเหม่จึงหลุดออกทันที!!

ทาสรักบำเรอ
เพราะ ‘ความหึงหวง’ แฟนหนุ่มของสตรีผู้สูงศักดิ์ เพลงพิณที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใด ๆ จึงตกเป็นจำเลยชนิดที่ไม่มีวันแก้ต่างให้ตัวเองได้...

ค่ำคืนที่หญิงสาวเมามายไร้สติ และตกอยู่ในเงื้อมมือของสุนัขจิ้งจอกผู้หิวโหยกามา ชายหนุ่มปริศนา รูปงามราวกับเทพบุตรได้ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ

แต่ทว่า... เขากลับทำตัวเป็น ‘โจร’ ปล้นเอาพรหมจรรย์ของเธอไป อีกทั้งชายหนุ่มปริศนารายนี้ยังได้กักขังเธอไว้เป็น ‘ทาสรักบำเรอ’ ของเขาอีกด้วย!


“คุณมันงี่เง่า บ้าอำนาจ เห็นแก่ตัว เถื่อนที่สุด! ฉันไม่ใช่ทาสที่คุณจะทำอะไรก็ได้นะ”

ไม่ต่อว่าอีกฝ่ายเพียงอย่างเดียว เพลงพิณยังรัวกำปั้นใส่ชายหนุ่มด้วย แต่ชีคบราเยสก็รวบมือบางเอาไว้

“เธอไม่มีสิทธิ์เรียกร้อง ฉันต้องการให้เธอเป็นอะไร เธอก็ต้องเป็นอย่างนั้น”

“ไอ้คนเฮงซวย!” เพลงพิณหลุดคำบริภาษออกมาด้วยความเหลืออด “ฉันจะภาวนาขอให้พระเจ้าลงโทษ สาปคุณให้เป็นหมันไร้ทายาทสืบสกุล!!!”

“ปากเก่ง!”

“ก็พอตัวล่ะน่า ถ้าคุณไม่ปล่อยฉันไป รับรองคุณเจอมากกว่านี้แน่” เพลงพิณโต้กลับ ต่อจากนี้ไปเธอจะไม่ยอมเขาอีกแล้ว

“งั้นฉันจะทำให้เธอรู้ว่าคำภาวนาของเธอไม่เป็นความจริง” ชีคหนุ่มแยกเขี้ยวตาวาว สิ้นคำเขาจึงตอบโต้หญิงสาวด้วยจุมพิตเพื่อสั่งสอนทันที

ทาสปรารถนา
เขาคือบุรุษลึกลับที่หล่นจากฟากฟ้า...
เธอช่วยชีวิตเขาไว้พร้อมทำหน้าที่นางพยาบาลจำเป็น
ที่ต้องดูแลคนไข้ตาบอด ความจำเสื่อม
ทว่าความใกล้ชิด แรงดึงดูดระหว่างเพศที่รุนแรง ก็ทำให้เธอตกหลุมรักเขาและเผลอมีความสัมพันธ์ขึ้นลึกซึ้ง
เขาหวานล้อมเธอด้วยเซ็กส์ที่ยอดเยี่ยม
แต่แล้ววันคืนหวานชื่นก็อันตรธาน เมื่อเขาจากเธอไปอย่างไร้ร่องรอย และไม่รู้ที่มาที่ไป!
แล้วเธอจะไปตามหาเขาจากที่ไหนเล่า?!

“คุณชื่ออะไร?” หญิงสาวตั้งคำถามเมื่อพาคนตัวโตมานั่งที่เตียงได้สำเร็จ
“อยากจะเรียกอะไรก็เชิญ”
สายรุ้งเท้าสะเอวมุ่ยหน้ามองคนป่วยที่ค่อนข้างจะอวดดี “งั้นเรียก ไอ้บอดละกัน”
“ไม่มีชื่อที่ทุเรศน้อยกว่านี้แล้วเหรอ?”
หญิงสาวอมยิ้ม “คุณก็บอกมาสิ จะให้ฉันเรียกคุณว่าอะไร”
คนถูกถามนิ่งไป
“ว่าไง?”
“เดี๋ยวนึกออกจะบอกก็แล้วกัน”
นางพยาบาลจำเป็นย่นจมูกใส่ สงสัยงานนี้จะไม่หมูอย่างที่คิดไว้ซะแล้วสิ
นี่มันงานช้างชัด ๆ!!!
“คุณพอจะจำอะไรได้บ้าง?”
คนถูกถามนิ่งไป “ฉันจำได้ว่า...”
ชายหนุ่มพูดและหยุดแค่นั้น
คนฟังยกคิ้วขึ้นสูง “ว่าอะไร?”
“ฉันเป็นเจ้าชาย”
คนตั้งใจฟังหลุดเสียงหัวเราะออกมา ดูว่าสมองของเขาที่ได้รับความกระทบกระเทือนคงจะเพี้ยนไปแล้ว
“ถ้าคุณเป็นเจ้าชาย ฉันก็เป็นคลีโอพัตราแล้วล่ะ” หญิงสาวกลั้วหัวเราะ