ผู้ต้องหาคดีหัวใจ

เอฟบีไอหนุ่มก็เดินตรงมาหยุดอยู่ที่ปลายเตียง เขายังมีภาระที่ต้องจัดการให้เรียบร้อย ก่อนจะไปเข้าห้องสอบสวนยาวอีกหลายชั่วโมง
ชายหนุ่มกอดอก เอียงคอมองเธอ สายตาของเขากรุ้มกริ่มขณะที่มองใบหน้าที่ยังหลับสนิทนั้น จมูกกับปากของเธอเริ่มมีสีเพิ่มขึ้น จากที่เคยซีดเมื่อประมาณหนึ่งนาทีก่อน

กลีบปากอิ่มของเธอเผยอขึ้นเล็กน้อย เขารู้สึกตัวร้อนวูบวาบขึ้นมาดื้อๆเมื่อนึกถึงตอนที่เธอใช้มันแตะลงบนปลายจมูกของเขา เขาจับเธอได้ในตอนนั้น ตอนที่เขาป่วย...คิดแล้วก็ยังรู้สึกหัวเสียไม่หายที่ปล่อยให้เธอจูบอยู่ได้ เขาคงบ้าไปแล้วที่ยอมเปลืองเนื้อเปลืองตัวให้ยายนี่

เตชินจับจ้องที่ใบหน้าของเธอจนเริ่มอายตัวเอง เขามองเลยลงมาถึงเนินหน้าอกที่โผล่ล้นออกมาจากชุดชั้นในลูกไม้สีดำ เพราะเสื้อผ้าของเธอถูกไอ้บ้านั่นฉีกขาด ท่อนบนของเธอจึงล่อแหลมต่อสายตาของคนที่ดันมายืนอยู่ตรงนี้ เขาตัดสินใจเดินไปที่หัวเตียง ก้มหน้ามองเธอใกล้ๆ...

สุดที่รักค่อยๆลืมตาขึ้น แสงสว่างเพียงน้อยนิดในห้องแห่งนี้ ทำให้ดวงตาของเธอปรับสภาพได้รวดเร็วเกินคาด และทันทีที่เธอเห็นใบหน้าของคนที่ก้มมองมาจากด้านบน

“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ไอ้คนบ้า!
“ผมยังไม่ฆ่าคุณตอนนี้หรอกน่า” เตชินกัดริมฝีปากเบาๆเพื่อยั่วโทสะเธอ
“เอาไว้หลังจากที่เรา...สนุกกันก่อน!!!!!!”
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"