ฉันจะเสียสละ กินหนุ่มๆพวกนั้นเองค่ะ (เล่ม 2)

ฉันคงเป็นสาวโสดผู้โชคดีที่ได้รับพรจากเทพเจ้าโจ้ยให้เข้ามาอยู่ในโลกที่ท่านกำลังดูแลอยู่

ในโลกที่นักเวทจะมีอายุไม่เกินสามสิบปี เพราะพลังในตัวที่ปะทุมากเกินไป ทำให้พวกเขาต้องตายหากไม่ให้แม่มดกลืนกินพลัง

และฉันได้เป็นแม่มดผมแดงผู้งดงามซึ่งมีหน้าที่กินแซ่บพลังเวทของเหล่านักเวท

แน่นอนว่านั่นมันคือเรื่องที่ดีงามสำหรับฉันที่อยากจะจ้ำจี้มะเขือเปราะแปะกับคนหล่อมากมายพวกนั้น และการเป็นแม่มดคงทำให้ฉันได้รับความสนใจจากนักเวทมากๆ เลยใช่ไหมล่ะ..

แต่มันไม่ใช่แบบนั้นเลย..เรื่องราวไม่ได้ง่ายขนาดนั้น เมื่อการให้แม่มดกลืนกินพลังเวทนั้นมันต้องแลกมากกับสัญญาที่พวกเขาต้องเป็นทาสของแม่มด..

เพราะอย่างนั้นด้วยศักดิ์ศรีของนักเวทพวกเขาก็เลย ยอมตายมากกว่าที่จะเป็นทาสแม่มด

แต่ปัญหามันอยู่ตรงที่ก่อนมาที่นี่ ฉันดันไปลงนามในสัญญาว่าจะกินพลังเวทของนักเวทพวกนั้นเดือนละครั้ง ไม่อย่างนั้นฉันจะตุย..

พ่อแก้วแม่แก้วเอ๊ย..ทำไมชีวิตที่น่าจะโชคดีของฉันมันถึงได้กลับตาลปัตรแบบนั้นล่ะ นี่ฉันต้องตายก่อนได้กินหนุ่มหล่อสุดแซ่บงั้นเรอะ

และยิ่งไปกว่านั้นฉันมารู้ทีหลังว่าการกินพลังเวทมันคือ..การดื่มเลือด ฉันดันคิดว่าไปว่ากินมันคือ..กลืนกินไปทั้งตัวและหัวใจเหมือนในนิยายอีโรติกที่เคยอ่านซะอีก!!

“ไม่ทราบว่า..การกลืนกินพลังเวทนั้น ฉันสามารถกินอย่างอื่นที่ไม่ใช่เลือดได้ไหมคะท่านเทพเจ้า”

อีกฝ่ายครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง

“เรื่องนั้นข้าเองก็ตอบไม่ได้..แต่ว่าในคัมภีร์เขียนเอาไว้ว่าพลังเวทของนักเวทจะหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับของเหลวในร่างกายเพราะอย่างนั้น..เพื่อให้สะดวกต่อการกลืนกินมากที่สุด เราก็เลยใช้วิธีการดื่มเลือดมานานหลายพันปีแล้ว”

ดื่มเลือดมันสะดวกตรงไหนกันคะ!! หากการกลืนกินพลังเวทมันคือการกินของเหลว..เช่นนั้นก็มีหลายอย่างเลยที่กินแทนเลือดได้น่ะ

หุหุหุหุ แกคิดเหมือนเราเปล่าเอหนึ่ง..

.

.

.

ฝากกดติดตาม กดเพิ่มเข้าชั้น และกดหัวใจให้ด้วยนะคะ





คำเตือนนิยายเรื่องนี้เป็นนิยายฮาเร็มที่นางเอกของเรื่องมีคนรักหรือว่าคู่นอนมากกว่าหนึ่งคน ผู้อ่านควรใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ ถ้าไม่สบายใจหรือไม่สะดวกใจในแนวนี้ข้ามไปก่อนได้เลยน้า