เสแสร้งแกล้งให้รัก จบ

เสแสร้งแกล้งให้รัก
อารัมภบท

"ไม่...ไม่ใช่ค่ะ..." เธอเสียงแหบโหย กลัวว่าเขาจะโกรธจนไม่อยากพูดด้วย ธาริษาเกาะแขนเขา มองเขาด้วยสายตาวิงวอน
"น้องษาไม่เคยคิดแบบนั้นเลย น้องษาแค่...แค่...ไม่อยากให้พี่ทัชฝืนใจแต่งงานกับน้องษา...ทั้งที่...ไม่...ไม่ได้รักน้องษา...แค่...แค่ต้องการแสดงความรับผิดชอบ...แบบ...แบบนั้น...น้องษาคงรับความปรารถนาดีไว้ไม่ได้"
หน้าตาเขาบอกโกรธมากเลย แต่ยังดีที่เขาไม่สลัดแขนเธอให้หลุดจากการเกาะกุมแขนเขา แบบนั้นธาริษาคงใจแป๋วแทบแย่ทีเดียว
"ใครว่าพี่ฝืนใจ" เสียงเขาค่อนข้างกระด้าง
"ก็...ก็..."ธาริษาเสียงสั่น ยิ่งเห็นสีหน้าเขา ธาริษาพูดไม่ออกเลยจริงๆ พาลอยากร้องไห้ เธอหวังดีกับเขาแท้ ทำไมเขาต้องโกรธมากด้วย
"เด็กโง่...อย่าสู่รู้หน่อยเลย เวรกรรมแท้ๆ ทำไมไอ้ทัชต้องมารักเด็กจอมวุ่นแบบเราด้วยก็ไม่รู้ให้ตายสิ"
ทัชพงศ์พูดเสียงหัวเสียออกมาอย่างไม่ได้ดังใจตัวเองนัก
ธาริษาตกตะลึง
ไม่ใช่เพราะตระหนกในความโกรธเกรี้ยวของเขาแต่กำลังช็อกกับคำพูดสารภาพความในใจของเขาต่างหาก
แต่กระนั้นหญิงสาวก็หวั่นเกรงในท่าทางโกรธกริ้วของเขาจนบอกไม่ถูก ทัชพงศ์โกรธจริงๆนั้นแหละ เขาอยากจับเธอมาฟาดก้นให้ขาดใจตายไปเสียเลย
เด็กบ้า! ทำไมถึงกวนประสาทแบบนี้ เขาโมโห
"ผู้หญิงอะไรแบบนี้" เขาสบถ ดวงหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด ธาริษาเองไม่คิดว่าเขาจะโกรธรุนแรงมากขนาดนี้
ดูเหมือนคำพูดของเธอจะสร้างความสะเทือนใจให้เขาโดยที่เธอไม่รู้ตัว ที่เธอพูดไปเพราะหวังดีต่อเขา เธอคิดว่าเขาไม่รัก ไม่อยากให้เขาตกที่นั่งลำบากใจ แต่กลายเป็นว่าเธอทำให้เขาโกรธเกรี้ยวขึ้นมา
ทัชพงศ์สูดลมหายใจเข้าปอดลึก เธอกลั้นใจด้วยความตกตะลึง รอรับการลงโทษทัณฑ์ของชายหนุ่ม
"บ้าซิ...ฝืนใจ...ไม่ต้องมาพูดท่าโน้นท่านี้ ไม่อยากแต่งงานกับคนมีแต่ตัวอย่างพี่ก็บอกมาเถอะ"

รักด้วยใจ บัวริน