เขาหาว่าผมเป็นฮูหยิน

...โปรย...

"ท่านแม่ ท่านเป็นแม่ของข้า" เสียงเด็กตัวอ้วนวัยน่าจะไม่เกิน 6-7 ขวบตะโกนบอกกับผมที่ทำหน้างุนงง ตาปริ่มน้ำมองผมด้วยสายตาตัดพ้อที่เผลอทำหน้าเย็นชาใส่ก่อนหน้านี้ ทว่าความวัวไม่ทันหาย ความควายมาแทรกทันที เมื่อจู่ๆ เสียงทุ้มแหบพร่าของใครอีกคนดังขึ้น ร่างสูงใหญ่มายืนซ้อนอยู่ข้างหลังผมตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้

"เจ้าเป็นฮูหยินของข้า" เอ่ยราวกับกระซิบ ขนผมลุกซู่ ยิ่งกว่าเห็นผี ตะโกนกู่ก้องในใจว่า ชิบหายแล้ว

"เป็นแม่ของข้า!"

"ฮูหยิน"

"ท่านแม่" เสียงเรียกฮูหยิน พร้อมกับแม่ซ้ำๆ จนผมเกิดอาการสับสน ไม่รู้จะต้องทำสีหน้าเช่นไร ถือปืนไล่ฆ่าซอมบี้อยู่ดีๆ ต้องมาพบเจอกับคนแปลกหน้า ตามมาด้วยรู้ว่าตัวเองมีลูก แถมยังพ่วงสามีที่ผมไม่เคยรู้มาก่อน เรื่องทุกอย่างอาจจะลงตัวกว่านี้ หากว่าผมไม่ใช่ผู้ชาย!

กูเป็นผู้ชายโว้ย จะไปมีลูก มีผัวได้ยังไง!!

.
.
.
.

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ไรท์แต่งชายรักชายค่ะ ดังนั้นอาจมีความไม่สมเหตุสมผลอยู่มาก สถานที่ ค่านิยม ขนบธรรมเนียม รวมถึงวิถีชีวิตไม่มีอยู่จริง เป็นเรื่องสมมติขึ้นมาตามใจคนเขียน

หากผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ค่ะ

***แนะนำซื้อผ่าน Web / Android จะได้ราคาที่ถูกกว่าซื้อผ่าน Apple (iOS) นะคะ เนื่องจากการหัก%ที่ไม่เท่ากัน จึงทำให้ไรท์ต้องตั้งราคาแพงกว่าค่ะ***