กรรมสิทธิ์รักมาเฟีย

เขาจับเธอมาเพื่อทำลาย หวังใช้เรือนร่างของเธอเป็นเครื่องมือล้างแค้นศัตรูให้เจ็บปวดเหมือนตายทั้งเป็น

แต่ทว่าเชลยในกรงทองกลับไม่ใช่กวางน้อยให้ขย้ำ แมรี่ ทั้งดื้อรั้น ปากดี และพร้อมจะท้าทายอำนาจมืดของ พาเวล อย่างไม่เคยเกรงกลัว

บทลงทัณฑ์ทางกายที่เขาประเคนให้ จึงแปรเปลี่ยนเป็นโซ่ตรวนแห่งแรงปรารถนาที่ผูกมัดหัวใจของเขาเองอย่างไม่รู้ตัว

เมื่อเกมล้างแค้นครั้งนี้ไม่ได้เดิมพันด้วยเงินตรา แต่กลับเดิมพันด้วย หัวใจ คนที่พ่ายแพ้ ... จึงอาจไม่ใช่เธอ

--------------------

ตัวอย่างเนื้อหาบางส่วน

เวลาผ่านไปเกือบสิบนาที ในที่สุดเขาก็เป็นฝ่ายทำลายความอึดอัดนั้น

"ฉันมาคิดดูแล้ว" เขาเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไร้ซึ่งความโกรธหรือความปรารถนาใดๆ "จริงๆ ของนั่นจะเป็นอะไรก็ช่างมัน"

แมรี่ยังคงนิ่งเฉย ไม่แม้แต่จะหันมามองเขา

"เพราะถ้าฉันทำลาย ตู้เซฟ ซะ ... ของข้างในมันก็ไร้ค่าอยู่ดี" เขาพูดต่ออย่างเลือดเย็น "การที่เธอปากแข็งไม่ยอมพูดอะไร มันก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาหรอกนะ"

เขาเอนตัวมาข้างหน้าเล็กน้อย เท้าแขนกับเข่าของตัวเอง

"อาของเธอไม่สนเธอ ฉันเองก็ไม่ได้ต้องการตัวเธอ ... ตอนนี้เธอไม่มีค่าอะไรเลยนะ รู้ตัวรึเปล่า"

ทุกคำพูดของเขาเหมือนเข็มที่มองไม่เห็น ทิ่มแทงลงมาบนหัวใจที่บอบช้ำของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า นี่คือสิ่งที่เธอกลัวมาตลอดความจริงที่ว่าเธอไม่มีค่าสำหรับใครเลย

"เธอเป็นแค่ร่างกายที่รอวันพังทลาย" เขากล่าวสรุปอย่างโหดร้าย

"ความดื้อรั้นของเธอ ความท้าทายของเธอ มันไม่มีความหมายอะไรเลย เพราะสุดท้ายแล้วเธอก็เป็นได้แค่ที่ระบายอารมณ์ของฉันอยู่ดี"

เขายืนขึ้นเต็มความสูง เดินมาหยุดอยู่ที่ข้างเตียงแล้วดึงผ้าห่มที่คลุมร่างเธออยู่ออกไปอย่างไม่ไยดี

"มานี่"