พ่ายรักวิศวะนักมวยเถื่อน

เด็กวัดกล้ามโตอาชีพนักมวยเกลียดผู้หญิงเข้าไส้ พูดจาหยาบคายด่ากราดไม่สนหน้าใคร แต่ถูกตามตื๊อจากนางฟ้าบริหาร
...นางฟ้ากับหมาวัดนั่นคือสิ่งที่คนนิยาม...นางฟ้านี่ก็รสนิยมแปลกดีนะ

รามสูร 23 ปี เด็กวัดหน้าหล่อ นิสัย ดิบเถื่อน พูดน้อยแต่อย่าให้ด่า แม้แต่ผู้หญิงก็ไม่เว้น แต่เขาไม่ใช่เด็กวัดธรรมดา เขาเป็นนักมวยและเจ้าของสนามมวยเถื่อนมีเงินหมุนเวียนคืนละหลายสิบล้าน พระเอกปากร้าย หยาบคาย ดิบเถื่อน มีปมในใจเป็นเด็กมีปัญหา

"จำไว้นะกอหญ้า หลังจากผ่านคืนนี้ไปทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิม"

กอหญ้า อายุ 20 ปี เป็นคุณหนูบ้านรวย ลูกสาวเจ้าของโรงแรมหรูติดริมแม่น้ำเจ้าพระยาและอีกหลายแห่ง เธอเป็นสาวสวยได้ฉายาว่านางฟ้าบริหาร แต่นางฟ้าอย่างเธอนี่แหละหลงรักรามสูรเข้าเต็มเปา

นางฟ้ากับหมาวัดนั่นคือสิ่งที่คนนิยาม...นางฟ้านี่ก็รสนิยมแปลกดีนะ

"ถ้าเป็นพี่ราม กอหญ้ายอม"

เรามันนักสู้....เพื่อผู้ที่เรารัก

สปอย

"พี่รามขา ฮึก กอหญ้ารู้สึกแปลก ๆ มันร้อน มันอึดอัดจังเลยค่ะ อื้อ..." เสียงหวานสั่นเครือ ริมฝีปากนุ่มขบแน่นราวกับพยายามอดกลั้นความรู้สึกบางอย่าง ดวงหน้าหวานแดงจัด เหงื่อผุดพรายเต็มหน้าผากและข้างขมับ หยดไหลลงตามลำคอขาวระหงให้เขาต้องเบือนหน้าหนีเพื่อไม่ให้ตัวเองหวั่นไหวไปมากกว่านี้

มือของเธอที่เคยวางแนบอกเขาตอนนี้กำเสื้อเขาเอาไว้แน่น เหมือนพยายามระงับอารมณ์ที่พลุ่งพล่านภายใน เธอตัวสั่นอย่างน่าสงสารอยู่ในอ้อมแขนของเขา

"เออ...อยากสิมึง!! แม่งเอ๊ยยย!!!"

...

สปอยยยอีกนิ๊ดดดดด...อย่างฮา ในนิยายฮากว่า

"พี่ราม จะทำอะไร"

"ล้างจานมั้ง ถามได้!" รามสูรตอบเสียงนิ่ง ไม่ได้หันมามองใบหน้าตื่นตระหนกของหญิงสาวด้วยซ้ำ

"จะบ้าเหรอ ไม่ต้อง เดี๋ยวกอหญ้าทำเอง"

กอหญ้าพูดเสียงลนลานรีบกระชากเสื้อผ้าที่อยู่ในมือเขา ดีที่เขายังไม่ทันหยิบถึงก้นตะกร้าที่มีชุดชั้นในของเธอกองอยู่เต็มไปหมด เธอรีบคว้าตะกร้าเสื้อผ้าออกจากมือหนาด้วยใบหน้าแดงก่ำ แต่ก็ต้องอ้าปากพะงาบ ๆ เหมือนกับปลาขาดน้ำเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ในมือของเขา

กางเกงใน จีสตริงตัวโปรดด้วย

กรี๊ดดดด....พี่ราม คนบ้า!!!

ตะกร้าในมือร่วงกระแทกพื้นพร้อมกับร่างบางที่กระโจนเข้าไปหาเขา มือน้อย ๆ กระชากจีสตริงออกมาก่อนจะซ่อนไว้ข้างหลังอย่างหวงแหน แต่ในสายตาของรามสูรกลับนิ่งเฉย ติดขำด้วยกับปฏิกิริยาของหญิงสาว

เหมือนเธอจะลืมไปแล้วว่าเขาได้สำรวจตัวเธอมาหมดแล้ว แค่จีสตริงตัวเดียวทำเป็นเขินไปได้

"อายอะไรนักหนา ยิ่งกว่านั้นก็เคยโดนมาแล้ว" เสียงทุ้มเอ่ยออกมานิ่ง ๆ ก่อนจะหยิบผ้าที่ร่วงบนพื้นใส่เครื่องราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น มีเพียงกอหญ้าเท่านั้นที่ตอนนี้กำลังดิ้นเร่า ๆ อับอายจนเกินจะทนไหว สองมือรีบคว้าเสื้อผ้าที่อยู่ในมือของรามสูรยัดใส่เครื่องอย่างเร่งรีบ ลืมแม้กระทั่งแยกชุดชั้นใน แต่ตอนนี้เธอไม่สนอะไรแล้ว ผิดกับอีกคนที่ยืนมองผ้าที่ถูกยัดเข้าไปในเครื่อง คิ้วขมวด

เหมือนไม่ถูกในสิ่งนี้เท่าไหร่นัก

"ตอนซักผ้ามึงไม่แยกชุดชั้นในเหรอ? ซักเป็นปะเนี่ยะ! ออกไปไกล ๆ กูเลยไป!"

*****นี่มันพ่อของลูกชัด ๆ *****


***แนะนำซื้อผ่าน Web / Android ถูกกว่า iOS***

***แนะนำโหลดตัวอย่างทดลองอ่านก่อนกดซื้อนะคะ***

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนผลงานไรท์ด้วยนะคะ

อ่านจบแล้วรบกวนรีวิวนิยายและกด 5 ดาวให้ไรท์เพื่อส่งกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ