มาตราที่ว่าด้วยความรัก

เมื่อผู้ชายที่หล่อหรูดูดีอย่างเขา
ต้องแต่งงานกับผู้หญิงเชยๆ อย่างเธอ
เลยต้องจับเซ็นสัญญาหย่าก่อนแต่ง
ไม่งั้นเขาต้องถูกยัยหน้าจืดนั่นจับไม่ปล่อยแน่
หกเดือน...
เขาจะยอมเป็นสามีให้เธอสักหกเดือนก็แล้วกัน
.....

ในกระดาษแผ่นนั้นระบุวันที่ชัดเจนว่าเธอกับเขาจะเซ็นใบหย่ากันในอีกหกเดือนข้างหน้าโดยไม่มีการเรียกร้องค่าเลี้ยงชีพ ค่าทดแทน และส่วนแบ่งในสินสมรส
"พี่ให้ได้แค่ลายเซ็นในทะเบียนสมรส ไม่มีการจัดงานแต่ง ไม่มีการบอกคนนอก แต่จะยอมผูกข้อมือรดน้ำสังข์ต่อหน้าญาติผู้ใหญ่เพื่อให้อานีสบายใจ พี่จะทำหน้าที่ลูกเขยของคุณอาอย่างสุดความสามารถ แต่จะไม่ทำหน้าที่สามีของฝน ตกลงไหม"
"ตกลงค่ะ"
.........

เดือนที่สี่...
"พี่ติณณ์ขา อย่าหล่อมากได้ไหม คนเป็นเมียไม่ได้มันทรมาน"
เธอใช้มุกเสี่ยวจีบเขาราวกับสาวกร้านโลก เขาขำแทบแย่แต่ก็ตอบไป
"เป็นอยู่แล้วจะทรมานทำไมอีก"
"สุดหล่อมีแฟนใหม่หรือยัง"
พอได้ยินคำถามแบบนั้นก็ชักสงสัยว่าเธอเมาจนตาลายเห็นว่าเขาเป็นคนอื่นหรือเปล่าวะ
"ไม่มี มีแต่เมีย"
"ฝนก็อยากมีผัวใหม่"
เฮ้ย! ยัยฝนคิดแบบนี้จริงหรือวะ!
"ไม่ได้ ไม่ให้มี"
.........

เดือนที่หก...
"ฝนอยากหย่าแล้วค่ะ พรุ่งนี้พี่ติณณ์ไปหย่าให้ฝนได้ไหมคะ"
........

พระเอกสายซึน หลงตัวเอง ปากแข็ง
นางเอกสายหวาน อ่อนนอกแข็งใน
นิยายรักแนวจำใจแต่งงาน ตลก หวาน ซึ้ง ดราม่านิดๆ
ไม่มีนอกกายนอกใจ จบดีแบบสุขนิยมตามสไตล์น้ำขิงค่ะ