แล้วไหนบทด่าของผมละครับ

ชาติก่อนเขาถูกยิงตาย ด้วยน้ำมือของคนที่หลงรักเขาตั้งแต่มาที่โลกแห่งนี้ หลังจากที่ได้ย้อนเวลากลับมาแก้ไข เขาจึงมุ่งมั่นว่าจะเอาชีวิตรอดให้ได้ และจะไม่หลงรักคนไร้หัวใจแบบนั้นอีก แต่กลับพบว่าเขาท้องอยู่! มิหนำซ้ำ พระเอกยัง “เมื่อวานบ่นว่าอยากกินส้ม พี่เลยซื้อมาให้” พระเอกก็เปลี่ยนไปหลังจากที่เขาหลับไปแค่ไม่กี่ชั่วโมง



” ผมไม่ชอบคนนั้นเลย”

คราวก่อนเขาพูดแบบนี้ อีกฝ่ายต่อว่าเขา ลากเขาออกจากบริษัท บอกว่าอย่ามายุ่งกับผู้หญิงคนนั้น อย่าวุ่นวายกับเธอคนนั้น สุดท้ายก็แอบไปกินลับหลังเขา

“นลิน เธอให้ขวัญเอยไปอยู่สาขาย่อยนะ”

“ค่ะ”

เอ๊ะ แล้วบทด่าของเขาล่ะ เขาเตรียมการจะด่ากลับอยู่หนึ่งคืนเชียวนะ

“ข้าวเย็นกินอะไรดี”

“คุณ..คุณ..ชอบผู้หญิงคนนั้นใช่มั้ย ที่บอกเลขาเมื่อกี้ ก็แค่ตบตา กลัวผมจะเอาไปฟ้องคุณแม่ใช่มั้ย”

“เธอไม่พอใจหรอกหรอ แต่เป็นคนที่คนรู้จักฝากมาให้ จะไล่ออกก็ไม่ได้”

“คุณก็คงแอบไปเจอข้างนอกใช่มั้ยละ”

“ไม่มีทางหรอก ต่อจากนี้เธอไปด้วยกันทุกที่เลยสิ”

“ได้ ผมจะคอยดู”







“พี่เวหาห์โกรธขวัญเอยหรอคะ ทำไมให้ขวัญไปอยู่สาขาอื่นละคะ”

นั่นไง ในที่สุด บทที่เขาจะต้องด่าก่มา—

” ไม่รู้ว่าพี่ชายของคุณขวัญเอยสอนมายังไง ถึงได้มาจับเนื้อต้องตัวผู้ชายที่มีภรรยาแล้วในงานแบบนี้ แถมยังเรียกคนที่คุยกันด้วยไม่กี่ครั้งอย่างสนิทสนมอีก เราสนิทกันตอนไหนหรอครับ”

ไม่ใช่แค่คำพูดที่กระแทกไปถึงทรวง แต่ทุกคำที่เวหาห์พูดยังเชื่อมติดกับไมค์ของงานอยู่เลย

พระเอกเปลี่ยนไปจริง ๆ ด้วย!