เพียงนับหนึ่ง

"ผมไม่ใช่คนที่คุณเคยเจอบนเครื่องบินตอนกลับจากอังกฤษ ผู้ชายคนนั้นเขาคือเพียงหนึ่ง พี่ชายของผม"

"แล้วทำไมถึงมาบอกตอนนี้"

----
"ผมไม่รู้ว่าคุณเห็นอะไร แต่ถ้าเรื่องผมกับหลิว เราไม่มีอะไรกันทั้งนั้น ไปฟังใครพูดอะไรมา ทำไมสงสัยอะไรถึงไม่ถามผมตรง ๆ" เรสเอื้อมมือไปแตะที่หัวไหล่ของนับหนึ่ง แต่อีกฝ่ายกลับขยับถอยหนีด้วยท่าทีเฉยชา

"ผมคงไม่มีอะไรต้องถามกับการที่เห็นแฟนตัวเองไปยืนกอดคนอื่น"

"หนึ่ง ฟังผมนะ หลิวเขาร้องไห้เพราะเขากำลังจะมาขอลาออก เราสองคนทำงานด้วยกันมาหลายปี ผมแค่กอดเขาเพื่อบอกลาในฐานะเพื่อนคนหนึ่งเท่านั้น มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด"

----
"เหนื่อยไหมครับ" นับหนึ่งถาม

"ตอนแรกก็เหนื่อย แต่ตอนนี้หายแล้ว" เรสยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ก่อนจะดึงตัวคนรักของเขาให้นั่งลงมาที่ตัก

"ผมรักคุณมากเลยนะหนึ่ง"