พ่ายพิศวาส

เขาไม่จำเป็นต้องเสียเงินซื้อผู้หญิงมาเป็นนางบำเรอ แต่กับเธอ...ต้องทุ่มทั้งตัวทั้งหัวใจเพื่อจะได้ ‘รัก’

…………………………………………..

“แล้วสิล่ะคะ” เสียงถามเบาหวิว หัวใจดวงเล็กได้แต่พร่ำภาวนา ขออย่าได้ยินประโยคโหดร้าย

“ผมจะหาบ้านให้คุณอยู่สักหลัง ซื้อเงินสดให้เลย วันไหนผมว่างผมจะไปค้างด้วย คุณไม่ต้องทำงานให้ผมแต่ผมจะจ่ายให้คุณทุกเดือน ผมไม่ใช่คนขี้เหนียวเพราะฉะนั้นรับประกันได้ว่ากว่าผมจะเบื่อคุณ คุณจะได้จากผมเยอะทีเดียว”

“คุณลักษณ์!” สิรดานั่งอึ้งอยู่ครู่ใหญ่กว่าจะได้สติ รวบรวมเรี่ยวแรงที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดผลักร่างสูงออกห่าง กะพริบตาครั้งเดียวน้ำตามากมายก็หลั่งไหลร่วงหล่น ชายผู้พรากความสาวตีค่าหล่อนไว้แค่นางบำเรอ ประโยคที่ว่าจะรับผิดชอบเขาหมายถึงเงิน

“รสิตา ร้องไห้ทำไมกันนะ” ชายหนุ่มย่นหัวคิ้ว พยายามจะคว้าร่างบางเอากลับมากอด

ผู้หญิงใจสลายกระถดตัวหนี เสียพรหมจารีให้ผู้ชายใจร้ายเขาหรือจะเห็นคุณค่า ขนาดชื่อเรียกยังเรียกผิดๆ ถูกๆ

“ต้องการอะไรจากผม” นิติลักษณ์เปลี่ยนคำถามใหม่ ดวงหน้าคมคายเครียดขรึมขึ้นมาบ้าง หงุดหงิดเมื่อเห็นสิรดาพันผ้าห่มผืนใหญ่ไว้รอบตัว ทำท่าจะหอบชุดเก่าที่ตกอยู่ข้างเตียงไปสวมในห้องน้ำ

“อย่าบอกนะ คุณหวังจะผูกมัด” ร่างสูงผุดลุกขึ้นยืน สีหน้าแววตาเปลี่ยนไปหมด

ริมฝีปากสั่นระริกคือคำตอบ และคำตอบไม่ถูกใจ

“คนอย่างผมไม่จำเป็นต้องเสียเงินซื้อผู้หญิง แต่ผมก็อุตส่าห์จะรับผิดชอบคุณทุกอย่าง คุณอยากได้อะไรผมให้ได้หมด บ้าน คอนโดฯ รถ หรือแม้กระทั่งเงินสด ขออย่างเดียวอย่าคิดบังอาจจับผมทำผัว ถ้าผมนอนกับใครแล้วต้องลงเอยด้วยการแต่งงานด้วย ป่านนี้คงมีเมียเป็นร้อย”