หลินจือเหนียงคุณย่าใจร้ายทะลุมิติมาพร้อมซุปเปอร์มาร์เก็ต1980

"หมายความว่ายังไง" สะใภ้รองจ้าวขมวดคิ้ว
"ก็หมายความว่าความจำของฉันคงไม่ค่อยดีเท่าไหร่" หลินจือเหนียงพูดพลางยกมือขึ้นมากุมขมับ "ฉันพยายามนึกอยู่ว่าครั้งสุดท้ายที่เราเจอกันมันเมื่อไหร่อ๋อ นึกออกแล้ว ตอนที่เธอยืนประกาศกลางหมู่บ้านว่าฉันเป็นนางแพศยาที่จะต้องอดตายไปพร้อมกับลูกนอกคอกของฉันนั่นเอง โอ๊ย พอคิดถึงเรื่องเก่าๆ แล้วปวดหัวจังเลย"
สะใภ้รองจ้าวหน้าซีดเผือด "แก...แกจะขุดเรื่องเก่ามาพูดทำไม"
"อ้าว ก็แกเป็นคนบอกเองว่าเราเป็นญาติพี่น้องกัน ก็ต้องรำลึกความหลังกันหน่อยสิ" หลินจือเหนียงยิ้มเย็น "ส่วนเรื่องที่จะให้ช่วยน่ะ...คงจะยากหน่อยนะ ดูหลานชายของฉันสิ ผอมแห้งขนาดนี้ เงินที่หามาได้เมื่อวานก็แทบจะไม่พอซื้อข้าวให้พวกเขากินเลย"
นางดึงหลินเป่ากับหลินเป้ยมาโอบไว้ข้างหน้า "แต่ในเมื่อเห็นแก่ความเป็นญาติ" นางพูดต่อ "ฉันก็มีงานดีๆ จะเสนอให้ พรุ่งนี้ฉันต้องหาบของไปขายที่ตลาดอีก แต่ฉันปวดหลังมากเลยอยากจะจ้างคนช่วยหาบ เธอสนใจไหมล่ะ? ฉันให้ค่าจ้างสองเฟินเลยนะ ได้เงินไปซื้อข้าวกินเอง ดีกว่ามาเดินขอคนอื่นเขาให้เสียศักดิ์ศรีเยอะเลย ว่าไหม?"
ไม่ต่างอะไรกับการตบหน้าอย่างรุนแรง