นับแสนมันร้าย

“ข้อเสนอ? บ้าอะไรของคุณ… คืนโทรศัพท์มานะ!”

นับแสนก้าวเข้ามาใกล้ ดวงตาคมจับจ้องเธอไม่ละสายตา

“เธออยากได้เงินเท่าไหร่?”

วารีก้มหน้าลง น้ำเสียงสั่น “ฉัน… ต้องการหมื่นหนึ่ง”

เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยกยิ้มมุมปาก“ฉันจะให้สามหมื่น… แต่มีข้อแลกเปลี่ยน”

"ข้อแลกเปลี่ยนอะไรของคุณ"

สายตาคมกริบจ้องเธอไม่วางตา “นอนกับฉัน”

เพียงแค่นั้น วารีตัวสั่นด้วยความโกรธ ดวงตาแดงก่ำ รีบกระชากโทรศัพท์กลับจากมือเขา ก่อนที่เธอจะหันหลังเดินก้าวแรง ๆ ลงจากบ้านใหญ่

แต่ยังไม่ทันที่วารีจะก้าวลงไปถึงพื้น โทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง หน้าจอแสดงชื่อ ป้าพร เธอรีบกดรับเสียงสั่นเครือ

“ป้า… ว่ายังไงนะค่ะฝ่าตัด?”

“ใช่ลูกน้ำ… ตอนนี้หมอพาแม่หนูเข้าห้องผ่าตัดแล้ว” เสียงป้าพรดังสั่นเครือ

วารีหน้าชา มือที่ถือโทรศัพท์สั่นระริก หัวใจเหมือนถูกบีบรัดจนหายใจไม่ออก ร่างอ่อนแรงจนทรุดนั่งลงตรงบันได น้ำตาเอ่อคลอทันทีที่ได้ยินคำว่า ผ่าตัด ซึ่งหมายถึงค่าใช้จ่ายก้อนโตที่เธอไม่มีทางหาได้ทันเวลา

เธอสูดหายใจแรง ๆ ใช้หลังมือเช็ดน้ำตาอย่างลวก ๆ แล้วฝืนลุกขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะหันหลังกลับขึ้นไปหานับแสนคนที่อยู่บนบ้าน

เขาเหลือบตามองริมฝีปากเหยียดยิ้มอย่างรู้ทัน “ทำไม… เปลี่ยนใจแล้วเหรอ?”

น้ำเสียงเต็มไปด้วยการดูถูกชัดเจน “ก็แน่ละ… คงไม่มีใครให้เธอได้มากเท่าฉันใช่ไหม? ผัวของเธอคงไม่มีเงินหมื่นให้หรอก”

วารีกัดริมฝีปากจนห้อเลือด เสียงสั่นพร่าเอ่ยออกมาแทบไม่เป็นคำ “คุณแสน… ฉันขอห้าหมื่น… คุณช่วยฉันได้ไหมคะ”

เขาหัวเราะในลำคอเบา ๆ “นี่เธอกำลัง เก็งราคา กับฉันงั้นเหรอ?”