ฝากรักเมียลับ(ทีปต์ร้าย)

"อาจารย์หมอทำแบบนี้ทำไมคะ?"
"ฉันต่างหากที่ต้องถามเธอแบม เธอแอบท้องลูกฉันและคลอดลูกฉันได้ยังไงกัน" เสียงทุ้มอ่อนโยนที่คุยกับลูกและแม่ของเขาก่อนหน้านี้เปลี่ยนเป็นห้วนแข็งขึ้นมาทันทีราวกับว่าเป็นคนละคนกับก่อนหน้านี้ แววตาที่อ่อนโยนก็เปลี่ยนเป็นดุดันแสดงความเกรี้ยวกราดออกมาชัดเจนทางสีหน้าและดวงตา
แม้จะหวาดกลัวกับน้ำเสียงและสายตาที่มองมาทางตนตอนนี้ แต่เธอไม่มีอะไรต้องเสียแล้ว ในเมื่อเขารู้ความจริงแล้วและไม่คิดถามด้วยว่าเขารู้ได้ยังไงว่าวกุลคือลูกเขา
"แล้วยังไงคะ ในเมื่อตอนนี้ฉันก็คลอดลูกออกมาแล้วและเลี้ยงเขามาคนเดียวตลอดหกปีที่เขาเกิดมา"
"ลูกต้องอยู่กับฉัน เธอทำให้ฉันกับลูกเป็นคนแปลกหน้ากันตั้งหกปี ฉันต้องการมีตัวตนทุกช่วงเวลาของลูกหลังจากนี้"
"ไม่มีทาง! ฉันไม่มีทางจะยกลูกให้คุณ คุณแย่งบลูไปจากฉันไม่ได้หรอก"
"ก็ลองดูว่าได้หรือไม่ได้ เพราะฉันมีเงิน ส่วนเธอมีอะไรล่ะแบม พูดมาสิ เธอมีอะไรที่สู้ฉันได้บ้าง?"
"คนเลว!"
หึหึ
ทีปต์แค่นขำตอบในคอ
"ฉันจะพาลูกกลับ" วราลียืนยันคำเดิม
"ฉันว่าฉันบอกไปในสายแล้วนะก่อนหน้านี้ว่าให้ย้ายมาอยู่ที่บ้านฉัน ลูกต้องอยู่ที่นี่ และเธอก็ด้วย เพราะลูกขาดเธอไม่ได้เช่นกันแบม"
"ฉันไม่ตกลง!"
"เธอไม่มีสิทธิ์จะปฏิเสธ เธอต้องทำตามที่ฉันต้องการ ไม่งั้นฉันจะพาลูกหนีไปต่างประเทศ ไม่ให้เธอตามหาเจอ"
"คุณกล้าเหรอหมอทีปต์!"
จากเรียกอาจารย์หมอตอนนี้เธอเรียกเขาเหมือนเมื่อเจ็ดปีก่อน แต่โทนเสียงต่างไปจากเดิม มันเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราดเหมือนน้ำเสียงของเขาเช่นกัน
"แน่นอน และเธอก็น่าจะรู้ดีว่าตัวเองสู้ฉันไม่ได้แน่นอน คนตัวคนเดียวอย่างเธอจะมีปัญญาอะไรมาแย่งลูกกับฉัน แบม ไปเก็บเสื้อผ้าของลูกกับของตัวเองซะ เธอจะต้องย้ายมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่วันนี้"
"ทำไมคุณใจร้ายแบบนี้หมอทีปต์ ฉันรู้ว่าคุณใจร้าย แต่ไม่คิดว่าจะร้ายกาจขนาดนี้ อึก! ฮือๆๆ" แล้วเธอก็อดกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมาไม่ได้
"แล้วทำไมฉันต้องใจดีกับคนที่แอบท้องและคลอดลูกของฉันแล้วปกปิดฉันด้วยล่ะแบม เช็ดน้ำตาแล้วไปเก็บเสื้อผ้าที่คอนโด ฉันจะพาไป"

ปล. ซื้อ E-book จากหน้าเว็บหรือ Android ถูกกว่าราคาใน IOS นะคะ

ขอบคุณทุกการสนับสนุนนะคะ

#คิดหื่นเชิญเสพ

ณิการ์(ยักษ์)

#มาเฟีย #ตบจูบ #โคแก่ #โรมานซ์ #ดรามา #เมียลับ #ท้องแล้วหนี #แย่งลูก #หมอ