ตัวร้ายผู้นั้นยั่วยวนนางร้าย 狡猾男勾引女杀手

มือสังหารสังกัดฝ่ายยั่วยวนถูกมอบภารกิจแฝงตัวเข้าไปในจวนฉินโหวซื่อจื่อเพื่อดับลมหายใจของเขา ทว่าผ่านไป 7 ภพ 7 ชาติ เกิดใหม่ซ้ำ ๆ ก็ยังไม่อาจปลิดชีพของเขาได้ จนนางท้อใจขออยู่ไปวัน ๆ
มันเหนื่อยนะ ฆ่าเขาไม่ได้ แล้วยังต้องเกิดใหม่ในช่วงเวลาเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า เกิดแล้วตาย ตายแล้วเกิด ไม่พ้นไปไหนเสียที
ชาตินี้หนีให้ห่าง ล้มเลิกภารกิจ มีชีวิตอยู่ให้นานกว่าชาติอื่น ๆ เป็นดีกว่า แล้วไยพอนางต้องการปล่อย เขากลับต้องการจับ สั่งให้นางอยู่ข้างกาย ใช้เรือนร่างทรมานสตรีมายั่วยวน หยอกเย้า คารมล่อลวง เจ้าเล่ห์ ท้าทายให้นางเริ่มหมดความอดทน จนแทบกลายเป็นหมาป่าสาวผู้หิวกระหาย หลงใหลในเสน่ห์
ไม่ใช่ว่าเขาเป็นบุรุษเย็นชา จริงจังต่อหน้าที่การงาน ไม่เคยปล่อยตัวเองให้เพลิดเพลินหรอกหรือไร ไยกลายเป็นคนยียวนปั่นป่วนหัวใจของนางกันเล่า ชาติก่อน ๆ ก็ไม่เห็นเป็นเช่นนี้ มีแต่จะทรมานนางหลังจับได้ว่าเป็นนักฆ่าแฝงตัวมาอย่างโหดร้ายทารุณ แล้วชาตินี้เขาเป็นอะไร ใครก็ได้ช่วยตอบนางที!!!
……….

"แยกขาออกให้ข้าดูหน่อย"
น้ำเสียงสั่งทรงอำนาจ แต่ก็แหบพร่าชวนให้จั๊กกะจี้เมื่อได้ฟัง ช่างยั่วเย้าให้อารมณ์หญิงสาวเตลิดนัก นางนั่งแยกเรียวขาให้เขาเชยชมราวกับโดนสะกดจิต
"สวยมาก เฟยฮวา...อา..."
ไม่รู้ว่านางคิดไปเองหรือไม่ ว่าแววตาของเขาเข้มขึ้นราวกับดึงดูดให้นางอยากขยับเข้าไปใกล้ ผิวกายขาวผ่องแต่อัดแน่นด้วยมัดกล้ามแดงระเรื่อขึ้น ยามเขาเกร็งร่างกายมันยิ่งเห็นรอยนูนแข็งทั่วร่าง รวมไปถึงเส้นเลือดที่คล้ายกับจะระเบิด ยั่วยวนเหลือเกิน เสียงครางในลำคอกระเส่าชวนใจสั่น นางอยากลูบไล้แผ่นท้องเป็นลอนคลื่นของเขานัก นางรู้สึกปากคอแห้งผากจนเผลอเลียริมฝีปากของตัวเอง
"เฟยฮวา...อา...ฮวาเอ๋อร์"
นางถึงกับเสียววูบในช่องท้องเมื่อเขาครางชื่อของนางออกมา สีหน้าของท่านโหวซื่อจื่อผู้หล่อเหลายิ่งทรงเสน่ห์มากขึ้นเมื่อความกระสันเปี่ยมล้น เขาไม่ได้แตะต้องนางเลย แต่กลับทำให้จิตใจของนางหวั่นไหวราวถูกเขาโลมเลียไปทั่วร่าง
‘เขาสัญญาว่าจะไม่แตะต้องนาง แต่นางทนไหวหรือไม่หากไม่ได้สัมผัสเขา’
..........
ฝากนิยายคลั่งรัก เร่าร้อน ปมน้อย อ่านเพลิน คลายเครียด หื่นๆ ฮาๆ เรื่องนี้ด้วยนะคะ

ปล. พิสูจน์อักษรอัปเดตในสัปดาห์ถัดไปค่ะ