คัมภีร์ศิลปะแห่งชา (The Book of Tea)

คัมภีร์ศิลปะแห่งชา (The Book of Tea) คือบทกวีร้อยเรียงด้วยรสชา มิใช่เพียงตำราเกี่ยวกับเครื่องดื่ม หากเป็นบทบันทึกแห่งจิตวิญญาณตะวันออก ที่โอคาคุระเขียนขึ้นเพื่อเปิดม่านให้โลกตะวันตกได้เห็นความลึกซึ้งของ "ชา" ในฐานะปรัชญาแห่งชีวิต
สำหรับโอคาคุระ ชาไม่ใช่เพียงน้ำอุ่นที่หอมกรุ่น หากคือสัญลักษณ์ของ ความงามในความไม่สมบูรณ์แบบ (the beauty of imperfection) และ ความจริงของความไม่จีรัง (the truth of transience) การยกถ้วยชาจึงเปรียบเหมือนการยกจิตขึ้นสัมผัสสัจธรรม ว่าความงามแท้จริงมิได้อยู่ในสิ่งที่ยิ่งใหญ่โอ่อ่า หากอยู่ในเงาไม้ที่พลิ้วไหว แสงตะวันที่ลอดผ่านบานประตูไม้ไผ่ หรือในถ้วยดินเผาที่ทุกมุมไม่เท่ากัน
หนังสือเล่มนี้เผยให้เห็นว่า "พิธีชา" คือศิลปะแห่งความเรียบง่าย เป็นการกวาดล้างสิ่งฟุ้งซ่านออกจากใจ เหลือเพียงการอยู่กับปัจจุบัน ชาแต่ละถ้วยจึงเป็นบทสวดแห่งความสงบ การเชื่อมโยงระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติ และการกลับคืนสู่ความสมดุลที่แท้จริง
The Book of Tea ยังทำหน้าที่เป็นสะพานเชื่อมโลกตะวันออกกับตะวันตก โอคาคุระใช้ถ้วยชาเล็ก ๆ เป็นสัญลักษณ์ในการสนทนาเรื่องใหญ่ ศิลปะ ปรัชญา และวัฒนธรรม เขาแสดงให้เห็นว่าในความเงียบสงบของห้องชา มีพลังแห่งปัญญาที่สามารถตอบโต้ความเร่งเร้าและวุ่นวายของโลกสมัยใหม่ได้อย่างงดงาม
แก่นแท้ของหนังสือคือการบอกเราว่า การชื่นชมชีวิตอยู่ในรายละเอียดเล็กน้อย ผู้ที่ดื่มชาด้วยใจรู้สึก คือผู้ที่เรียนรู้การชื่นชมความงามของดอกไม้ที่ร่วงลงก่อนบาน การยอมรับความไม่สมบูรณ์ในงานศิลป์ และการน้อมรับว่าทุกสิ่งล้วนเกิดขึ้นและดับไป การดื่มชาจึงกลายเป็นการภาวนาเงียบ ๆ ว่า ชีวิตนี้สั้นนัก จงอยู่กับมันด้วยใจเต็มเปี่ยม
ดังนั้น The Book of Tea ไม่ได้เป็นเพียงหนังสือเกี่ยวกับชา แต่คือคัมภีร์แห่งการใช้ชีวิต ที่เชื้อเชิญให้เราเรียนรู้ความงามในความเรียบง่าย ความสงบในความสามัญ และความสมบูรณ์ในความไม่สมบูรณ์

อรุณ ศุภกานต์พงศ์
ผู้แปล